Ervaringen van Manon

Hieronder volgt een verslag van de ervaringen van Manon rondom haar twee psychotische periodes. In het verhaal schrijft Manon over een ontmoeting met mij die leidde tot een nieuwe psychotische episode. Natuurlijk is het niet mijn bedoeling mensen een nieuwe psychose in te praten. In dit geval reageerde Manon heftig en zelfs even verliefd op mijn vrij hartelijke benadering. Zo kan Psychose Anders niet alleen een geestelijke benadering, maar ook een hartelijke zijn. In een volgend artikel zal ik verder stilstaan bij de mogelijkheid dat het opeens opengaan van je hart ook nogal wat aanpassingen vergt van je systeem. In het geval van Manon heb ik er het volste vertrouwen in dat het helingsproces soms even een extra kortdurende psychose kan vereisen, maar dat een open hart beter in staat is een nieuwe balans te scheppen. (Joost).

Ik haatte het om van 9 tot 5 op een kantoor te moeten zitten. Ik ging alles analyseren wat er fout was gegaan, om te beginnen met de scheiding van mijn ouders. Vervolgens ging ik mijn opa’s en oma’s analyseren om te concluderen dat het leed van generatie op generatie was doorgegeven. En ik was nu op een focaal punt van leed beland, dat ik het niet meer verdragen kon. Mijn ouders gedroegen zich onmogelijk naar mij toe, en mijn zusje zat tijdelijk in het buitenland.

Ik besloot kunstenares te worden. Ik moest alleen nog het juiste medium vinden. En mijn hart zong van levenslust. Ik ging op zoek naar God en vond antwoorden in de natuurkunde. Ik kreeg het inzicht dat het om liefde en muziek draait. Ik moest de wereld helen, en om te beginnen mijn familie. Ik steeg verder op, en ervoer een eenheid met het universum die niet te beschrijven is. Ik voelde een onmetelijke liefde, ik was alles.

Muziek en Liefde (afkomstig van 1)

Maar als ik alles was, was ik niets. Ik was niets. Ik tuimelde in de diepste van alle hellen. Het was verschrikkelijk. De crisisdienst werd gebeld, en op dit punt wilde ik – uit mezelf – dolgraag opgenomen worden. Alleen mocht dit niet. Wel kreeg ik oxazepam mee. Een paar dagen later kreeg ik een psychiater-in-opleiding te spreken die ronduit bot tegen mij was. Hij wilde niks horen van het verdriet dat ik om mijn familie had, en ik ben huilend uit dat gesprek weggelopen. Het werd me al snel duidelijk dat de ggz mij niet helpen kon, omdat deze niet open stond voor mijn gevoel. Uiteindelijk werd door de ggz een identiteitscrisis vastgesteld (april/mei 2011). Maar ik voelde mij gewoon niet goed in mijn hoofd.

Toen ik 9 maanden later op een dag in de Albert Heijn achter de kassa aan het werk was, kwam er een vrouw voor me staan, met een blik zo ontzettend kil dat het leek alsof ik vanbinnen vernietigd werd. En toen kaatste ik een beeld terug van een hart dat door de hel was gegaan. Vervolgens gebeurde er een aantal dingen, het voelde alsof er een stroom van liefde op gang kwam. Er had zich een grote vreugde van mij meester gemaakt. Ik liep ’s avonds laat naar Y en brak met een schop door de ruit van zijn deur.

De volgende dag: Y kwam thuis, vriendinnen erbij geroepen. Ze vonden me niet voor rede vatbaar. Maar ik vond hun redenen gewoon stompzinnig en dom. Op een gegeven moment waren mijn ouders en zusje er ook. Sterf!, zei ik tegen hen. Ik bedoelde daarmee de manier waarop ze zich op dat moment tegenover mij gedroegen. Maar dit begrepen ze natuurlijk niet. De crisisdienst kwam, ik had me helemaal overgegeven. Het lijkt net een hemelvaart, zei ik tegen de ambulancebroeder.

Een productie van Toni Carmine Salerno – zie (2) voor herkomst afbeelding

Ik heb me een tijdlang compleet veilig en tevreden gevoeld in een overgave aan een hogere, goede macht. Dat gevoel bleef, terwijl mijn dosis Zyprexa door een zeer onsympathieke psychiater werd opgevoerd. Ik wist niet hoe te weigeren, dus speelde ik de ‘brave patient’ en ging er maar in mee. Tot ik instortte door een te hoge dosis Zyprexa. Toen veranderde mijn staat van overgave in een staat van vechten.   Ik ging stiekem, als dat lukte, mijn Zyprexa uitspugen. Na zo’n 6 weken kwam ik uit de kliniek, en zodra ik was gaan samenwonen met een patient die ik in de kliniek had ontmoet, ben ik cold turkey gestopt met de Zyprexa. Ik deed gewoon wat mijn hart me ingaf.

Na een maand werd mijn stemming wat wiebelig, ik begon te huilen , en mijn vriend zei dat ik toch manisch depressief was. Dat was de diagnose die de ggz had gesteld. Achteraf gezien zijn het waarschijnlijk gewoon afkickeffecten geweest. Die diagnose heeft veel verpest, en ik heb me er zolang machteloos over gevoeld dat ik dit opgespeld kreeg. In ieder geval, toen ben ik weer begonnen met de Zyprexa. Onder een volgende psychiater ben ik gestopt met de Zyprexa, maar in plaats daarvan moest ik aan de lithium. Daar had ik niet zo veel last van.

Alleen kreeg ik in december 2012 weer een psychose. Het was de dag van de overgang naar het nieuwe tijdperk van de Maya’s en dat dacht ik te voelen. Het laatste wat ik weet is dat ik als een soort heilige in de kamer stond, en het volgende moment lig ik met mijn armen op mijn rug en een mannetje of 6 bovenop me, in de isoleercel.

Toen ik op de afdeling kwam, heb ik van een andere patiënt geleerd dat je medicatie weigeren kunt, dat wist ik helemaal niet, en toen heb ik de antipsychotica geweigerd. De lithium wel gewoon ingenomen. Helaas voelde ik mij na een nacht niet slapen zo ellendig, dat ik mij genoodzaakt voelde toch om de Seroquel te vragen. Dus uit eigen beweging weer met antipsychotica begonnen.

Door die opname ben ik heel boos geworden op mijn psychiater, dat ik nooit mijn verhaal had mogen vertellen, maar dat de diagnose en (gebrek aan) behandeling alleen maar op verhalen van anderen waren gebaseerd. Resultaat was dat ik iets mocht vertellen, maar hij stond helemaal niet open voor de spirituele aspecten van mijn verhaal. Ik kreeg de diagnose schizoaffectief in plaats van bipolair. Over de loop van de volgende maanden werd er met mij geëxperimenteerd met diverse antipsychotica.

In half december ben ik tenslotte in contact gekomen met Joost van Psychose Anders én heb ik besloten om één pilletje Fluanxol minder te slikken. Vervolgens heeft een gesprek met Joost begin januari er voor gezorgd dat er een hoop verse liefdesenergie vrij kwam en dit heeft weer voor een soort van ‘psychose’ gezorgd. Maar ik zou het eerder iets helends noemen.

Ouders en psychiater natuurlijk weer helemaal geflipt en op een veel hogere dosis Fluanxol gezet. Die ik natuurlijk heel netjes inneem…;). Ik heb ook aardig boos gedaan tegenover ouders en psychiater dat ik nooit over mijn gevoelens heb mogen praten. Resultaat is wel dat ik een andere psychiater ga zoeken. Ik hoop dat bij een nieuwe psychiater of andere behandelaar er wel degelijk aandacht is voor de rol van mijn familie in het ontstaan van mijn ‘psychiatrisch ziektebeeld’. Want in mijn ogen is de druk van mijn familie cruciaal geweest en daar zou ik graag erkenning voor krijgen. We’ll see… Ondertussen geniet ik gewoon van dit helingsproces. Het is fascinerend om mee te mogen maken. Kortom, Universum bedankt!

NOTEN

(1) http://www.layoutsparks.com/pictures/music-21

(2) http://www.quanta.ca/QuantaCat/images/TSPR170.jpg

De Messiaswaan en de Omgang met het Goddelijke

De ‘messiaswaan’ is een waan die zich soms presenteert bij bepaalde mensen. Wat zou de betekenis kunnen zijn van een dergelijk gedachtenspoor? In (1) wordt de mogelijkheid besproken dat deze manier van denken zou kunnen ontstaan doordat er sprake is van een soort

‘ineenstorting van het ego’ (zie ook 2) waarbij de oude beperkende gedachten niet meer functioneren en er een soort contact ontstaat met een dieper niveau van verbondenheid met iets wat je goddelijk zou kunnen noemen.

Omdat we in onze samenleving vaak alleen dergelijke goddelijke ervaringen kunnen koppelen aan religie, komen er al snel associaties boven met religieuze figuren. Afhankelijk van de religie leidt dat tot ideeën dat je Jezus, Mohammed, Krishna of Boeddha bent, omdat die het beste is wat je kunt verzinnen om een dergelijke goddelijke ervaring in te kaderen.

In de onderstaande bijdrage van Marcel wordt aandacht besteed aan zijn messiaswaan en hoe hij op verschillende momenten in zijn leven geprobeerd heeft een betekeniskader te vinden voor deze goddelijke ervaringen. Wellicht zouden mensen minder extreme betekeniskaders kunnen hanteren als ze meer op de hoogte zijn van de mogelijkheden om goddelijkheid te ervaren.

Door een beter begrip te ontwikkelen van de mogelijkheden van geestelijke verruiming, waarbij bijvoorbeeld concepten als ‘contact leggen met je onbewuste, of je ziel, of je hoger zelf’ een beter verklaringskader opleveren dan een identificatie met Jezus zelf.

Hieronder volgt de bijdrage van Marcel:

Begin 2007 kreeg ik mijn eerste Psychose, ongeveer 2 dagen. Nadat mijn hand automatisch het woord Jezus opschreef, schreeuwde ik het uit van ongeloof. Ik wist niet wat er gebeurde, mijn gevoels/belevingswereld werd ineens totaal anders: liefdevol, vredig, rustig, ontspannen, helderder waarnemingen, mijn bewegingen leken te worden aangestuurd. Ik wist niet wat me overkwam. Ik vertelde: Ik ben Jezus!?!? Binnen 2 uur was ik bij de spoedeisende hulp en had ik medicatie: anti psychoticum. Men zag dat ik anders was dan anders. De medicatie bracht me wat tot rust, maar deze ervaring had een diepe indruk op me gemaakt. Ik had het gevoel een opdracht te hebben, om de religieuze stromingen te vereningen.

Een half jaar later, ik had de medicatie laten staan, kreeg ik een terugval. Ik zat ineens weer in een liefdevolle gevoelswereld, waarin mijn bewegingen aangestuurd leken. Ik kreeg ideeën over een wereld zonder geld, voelde verhoogd empathische verbintenissen met bekenden, had heldere waarnemingen, was rustig, creatief.

Weer een diepe indruk achtergelaten. Ik ben toen na een week meteen weer aan het werk gegaan, blijvend aan 2,5 mg Zyprexa gegaan. Maar het werk liep niet meer soepel, vergeetachtig, vertraagde informatieverwerking en totaal andere interesses. Ik verloor mijn vriendin en mijn zoontje. Ik zat met allerlei vragen in mijn hoofd: waarom zei ik dat ik Jezus was? Bestaat God? Wat wil God van me? Wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik?

2 jaar later: stress: moeder op sterfbed, keuze huis verkopen of niet, keuze uitkoopregeling werk accepteren of niet. Ik had enorme rugpijn. Op een zaterdagavond was die pijn zo hevig dat ik me haast niet meer kon omdraaien in bed. Ik richtte me tot God: “God, als je bestaat, help me dan nu van deze pijn af. Spreek, en ik zal gezond worden!”. Op het moment dat ik het vroeg belandde ik wederom in een ontspannen gevoelswereld waar mijn bewegingen aangestuurd leken te worden. Het voelde liefdevol, zeker, beheerst.

Mijn nek bewoog om mijn hoofd, en bleef rondjes draaien. Na ongeveer 3 kwartier was de enorme rugpijn verdwenen. Ik ging naar de douche, had heel heldere waarnemingen, zag hoe smerig het was en begon heel beheerst schoon te maken. Het leek een les: doe het nou eens op deze manier, dan ervaar je veel minder stress. Nog een klein uurtje later voelde ik me weer totaal normaal. Weer liet dit voorval een diepe indruk op me achter. Het voelde zo fijn!

Medicatie toch verhoogd naar 5 mg Zyprexa. En weer een dik jaar later na in dosering iets terug gegaan te zijn, de laatste keer. Na een gesprek over het geloof dacht ik ineens: “Ik heb het!!”. Ikzelf en ieder ander mens kan er naar streven om Christus Jezus IN ZICHZELF te laten terug komen. Dit is het plan: De mens (iedereen) kan zichzelf als verlosser beschouwen, men kan er voor kiezen om het voorbeeld van Jezus te volgen, en daarmee gehoor te geven aan Jezus oproep in de bijbel: volg mij! Dit leidt tot verlossing en wederkomst! Op deze manier komt de Christus terug IN de mens zelf.

Meteen nadat ik deze gedachte kreeg veranderde mijn gevoelswereld weer. Ik had het meest bijzondere weekend van mijn leven. Ik kon afstand nemen van verdriet, onmacht, boosheid omtrent het verlies van mijn ex-vriendin en mijn zoontje. Ik besefte me dat ik mijn eigen verlosser kon zijn en dat ik verlicht zou worden als ik het voorbeeld van Jezus volgde.

Jezus was vergevingsgezind, dus dat moest ik ook zijn. En dat kon alleen door empathie. Ik wilde mijn ex begrijpen. Waarom was ze weggegaan? En op dat moment ging er een film aan me voorbij met woordwisselingen die ik had gehad met mijn ex-vriendin. Ik beleefde het effect van mijn woorden op haar gevoelens en leerde zo respect te hebben voor haar beslissing en haar keuze destijds om weg te gaan.

Ik voelde haar pijn, begreep haar en accepteerde haar keuze. Alle negatieve gevolgen die het had zag ik als een logisch gevolg die ik daarbij moest accepteren. Ik was door empathie in staat om oprecht vergevingsgezind te zijn, had het gevoel dat ik door Goddelijke tussenkomst een stukje Christusbewustzijn aangedragen kreeg om mijn eigen leven te kunnen verlichten, om mezelf te kunnen verlossen van het kwade.

Ik ging ook terug denken aan wat er mis ging in onze relatie voordat ze besloot weg te gaan. Welke behoeften van mij had mijn vriendin niet vervuld, en welke behoeften van haar had ik niet vervuld? Als ik dat kon begrijpen, had ik de bron van de problematiek gevonden. Ik kwam voor mezelf tot onthullende conclusies. Ik begreep wat ik had gemist in mijn behoeften, wat dat voor gevolgen had voor mijn emoties en gedrag en voor haar emoties en gedrag.

Ik beleefde een heel bijzonder weekend met nog veel meer empathische een synchronistische ervaringen die een diepe gevoelsindruk hebben achtergelaten. Ik ervoer IN mijn psychose een sterke emotionele verbintenis met andere mensen. Ik zag het leven als door een liefdevolle “roze” bril. Ik bleek na de laatste enkele dagen durende psychose een stuk blijvende verlichting te hebben ervaren mbt mijn ex, en mijn verdriet, woede, onmacht gevoelens op dit gebied.

Ik zie deze ervaringen als een contact met God/het Goddelijke die/dat me iets wilde leren. Wayne Dyer spreekt over een quantum moment in zijn film The Shift (3).  Veel elementen van zijn prachtig omschreven ervaringen lijken op delen van mijn psychose. Een heel interessante film die mensen kan helpen om bijzondere spirituele ervaringen onder woorden te brengen/proberen te begrijpen.

Ik ben inmiddels zelf begonnen met een wiki-website over persoonlijke ontwikkeling (4). Wellicht bruikbaar voor een stukje reflectie. En een wiki-website over de Messiaswaan (5).

Voetnoten
(1) https://psychoseanders.wordpress.com/2010/03/28/psychose-of-spiritueel-ontwaken/
(2) https://psychoseanders.wordpress.com/2011/04/20/890/
(3) http://www.youtube.com/watch?v=sRYjPVEFOgg
(4) https://futuraproject.wikispaces.com/behoeften
(5) https://messiaswaan.wikispaces.com.
(*) Illustratie afkomstig van het aloude sint andriesgilde van Dendermonde

Medicijnafbouwwens wordt weer Werkelijkheid

Hierbij het derde deel uit de serie artikelen van Q, een man die zijn medicatieafbouw met de lezers van de site deelt. Voor de eerste twee delen kun je terecht op Succesvolafbouwverhaal, een Update en Terugval na Afbouw en Wederafbouw.

Met dank aan Q. voor het delen van zijn ervaringen.

Op dit moment voel ik me heel erg goed. Hoe is dit zo snel werkelijkheid kunnen worden?

Ik denk dat een positieve levensinstelling en een vooropgezet doel een heel grote bijdrage geleverd hebben. Mijn doel is om zo snel als mogelijk van de medicijnen af te komen zonder dat mijn gezondheid daaronder lijd. Ik heb geluk dat ik een psychiater toegewezen heb gekregen die me daarbij steunt. Twee soorten medicijnen ben ik al kwijt, namelijk de Lorezapam en de Citolapram.

Op dit moment heb ik alleen nog de Zyprexa ( 10 mg per dag) . Met mijn psychiater is er onlangs afgesproken dat we deze ook heel erg langzaam gaan afbouwen. Het plan is om met 2.5 mg per keer te minderen en dit dan 8 weken vol te houden. Een andere afspraak is dat als er nadelige veranderingen in mijn gemoedstoestand of gezondheid zich voordoen, ik meteen aan de bel moet trekken.

Ik heb wel de pech dat mijn psychiater weggaat naar een andere GGZ-instelling en dat mijn SPV-er voor langere tijd wegens ziekte uit beeld zal zijn. Dit gaf eigenlijk wel een beetje onrust maar die is weggenomen daar ik snel, als het misgaat, bij een tweetal andere SPV-ers terecht kan.

Deze weten ook hoe het er met mij voorstaat en als het minder gaat kunnen zij snel een arts raadplegen om te kijken wat we aan de mindere toestand kunnen gaan doen. Dus als alles goed gaat ben ik over 6 maanden medicijnvrij.

Wat doe ik nog meer? Ten eerste blijf ik voedingssupplementen gebruiken om mijn lichaam zoveel mogelijk te ondersteunen. Hierbij moet gedacht worden aan bijvoorbeeld; vitamine C, een multivitamine en nog een paar andere supplementen die het ontgiftingsproces van mijn lichaam ondersteunen. Veel water drinken helpt ook bij het ontgiftingsproces, 2 liter per dag is geen overbodige luxe. Dit alles word wel gedaan onder het toeziend oog van een natuurgeneeskundige.

Waarom gaat het me deze keer zonder problemen wel lukken. Nou ik denk dat mijn geestesinstelling hierbij een heel grote factor speelt. Er gewoonweg vanuit gaan dat het wel zal lukken is de beste methode. Je stelt je voor dat je al ( in mijn geval) 6 maanden verder bent en dat je blaakt van gezondheid zonder dat je onderweg veel problemen bent tegengekomen. Want dit is zomaar mogelijk. Je hoeft je onderweg niet druk te maken. Het gebeurt zoals je je het hebt voorgesteld.

Wat hier aan het werk is staat bekend als de scheppende kracht van je gedachten. Je kunt met je gedachten alles manifesteren wat je wilt, als je maar geen beperkende gedachten hebt, in de trant van, zou het me wel gaan lukken, is dit wel mogelijk. Twijfel is in dit geval geen goede raadgever.

Veel hierover heb ik geleerd door het lezen van boeken van Roy Martina, een holistisch arts met een volgens mij heel aardige kijk op het leven. Ook de boeken van Seth (die gechanneld en geschreven zijn door Jane Robberts) hebben mijn kijk op het geheel wel beïnvloed.

Ik heb ook vanaf mijn achttiende jaar een zin die in mijn hoofd speelt namelijk: It’s all in your mind. De betekenis van deze woorden zijn me onlangs geheel duidelijk geworden. Je bent wie je denkt dat andere mensen denken wie jij bent. (Denk hier maar eens over na.) Veel mensen leggen de verantwoordelijkheid over hun gezondheid bij andere mensen of dingen neer. De dokter zal het wel voor mij regelen, mijn partner weet wat het beste voor mij is, de medicijnen zijn de oplossing.

Dit zijn zomaar enkele zinspelingen die voor heel veel mensen in de psychiatrie opgaan. Mensen wordt wakker, de verantwoordelijkheid moet je alleen maar bij jezelf zoeken. Als je denkt dat er iets in je situatie moet veranderen, zul je zelf het initiatief moeten nemen en de regie zeker niet uit handen moeten geven.

Ook zal ik er ten alle tijden voor zorgen dat negatieve gedachten van mij omgebogen worden naar positieve. Dus het is van belang dat je je gedachten in de gaten houd en dat wanneer de negatieviteit hoogtij viert, je er iets aan gaat doen. Je bent zelf verantwoordelijk voor je gedachten. Positieve gedachten trekken namelijk positieve gebeurtenissen aan en negatieve gedachten trekken negatieve gebeurtenissen aan. Dus zorg goed voor jezelf en denk goed over jezelf.

Groeten,

Q.

Q. heeft het in zijn bijdrage over de holistische arts Roy Martina en de positieve uitwerking die zijn benadering heeft gehad op hem. Mocht je geïnteresseerd zijn om er ook zelf eens kennis mee te maken dan zou je zijn boeken kunnen lezen of wellicht gebruik kunnen maken van een ‘Omega Health Coach‘  die volgens zijn methoden werkt.  In Nijmegen kan ik de praktijk Joya aanraden (welke ook nog eens vergoed wordt door het ziekenfonds).

Update november 2013: In november heeft Q verder verslag gedaan van zijn zoektocht. Klik daarvoor op: Verdere Ontwikkelingen van Q

Illustraties afkomstig van Alzheimer’s Study Rejects Zyprexa en Success and Happiness

Terugval na Afbouw en Wederafbouwwens

Zolang deze site in de lucht is zijn er contacten met mensen die gemotiveerd zijn om te stoppen met het nemen van farmaceutische producten die hun geest versuffen. Op deze site zijn er enkele bijdragen geweest over het afbouwproces en zoals te verwachten valt gaat dat afbouwen niet altijd zonder slag of stoot. Buiten de afkickverschijnselen dient aandacht besteed te worden aan de mogelijke werkelijke oorzaken van de psychose(s).

Buiten deze twee enorme uitdagingen zijn er ook allerlei andere mogelijkheden denkbaar waardoor mensen de controle over hun geest toch weer kunnen verliezen. In december 2009 schreef Q een bijdrage onder de titel ‘Een Succesvol Afbouwverhaal, een update‘. Hij vertelde daarin dat hij vergevorderd was met zijn afbouwproces, dat hij zich opperbest voelde en dat hij daarbij veel steun heeft gehad bij de natuurgeneeskunde en het aanpakken van entiteiten die in zijn systeem zouden zitten.

In de onderstaande bijdrage beschrijft Q hoe het hem vergaan is sinds december 2009.

In december 2009 heb ik mijn afbouwverhaal met de psychose-anderswebsite gedeeld. Hieronder volgt er een update van hoe het me vanaf toen tot nu toe is vergaan.

Nadat ik een drietal weken helemaal medicijnloos was en me beter voelde dan ooit, is er me weer wat negatiefs overkomen. Na een week van maar een 6-tal uren slaap in totaal ben ik op zaterdagochtend weer in een psychose-achtige toestand terechtgekomen. Ik herkende zelf mijn toestand niet als iets negatiefs maar mijn partner wist wel beter. Zij is op zaterdagmiddag gaan bellen en heeft het voor elkaar gekregen dat ik in een GGz-instelling opgenomen werd.

Dit was voor mij op dat moment de beste optie daar ik zelf toen de draad helemaal kwijt was.

De psychiater stelde me in op 10 mg Zyprexa en zei dat dat wel zou helpen. Niet dus, in de volgende twee weken is de medicatie opgeschroefd naar 20 mg Zyprexa. Maar ja aangezien ik al die twee weken niets deed dan op bed liggen en verder niets ondernam moest er nog iets meer gebeuren. Ik verzorgde mezelf helemaal niet, niet douchen dus en alleen eten wat mijn partner voor me meebracht.

Mijn SPV’er zag dat er iets moest gebeuren toen hij me bezocht had. Hij zorgde ervoor dat er een antidepressiva en een kalmerend middel toegevoegd werden aan mijn medicatielijst.

Ik dacht dat ik op een gesloten afdeling zat. Maar ja wat is afgesloten als je de kennis hebt hoe je een kiepraam een stuk verder kunt laten kiepen en hopla ik stond buiten. Gelukkig gebeurde dit overdag en werd ik meteen in mijn kraag gegrepen en naar binnen gebracht. Achteraf zie ik dit als een zeer gelukkige afloop van dat moment want anders hadden er gekke dingen kunnen gebeuren waar ik gelukkig niet al te lang bij stil hoef te blijven staan.

In het begin reageerde ik goed op de toegevoegde medicatie en ik mocht al snel onder begeleiding naar buiten. Later kon dit ook onder begeleiding van familie of vrienden zijn. Mijn toestand kon van dag tot dag heel erg verschillen. De ene dag ben ik met mijn goede vriend wandelen geweest en hij zei me dat hij helemaal niets aan me kon merken. En de volgende dag ben ik weer helemaal de draad kwijt. Dit ging zo van dag tot dag en zelfs soms van moment tot moment.

In de derde week van mijn verblijf moest ik bij mijn SPV’er op bezoek komen. Bel maar naar huis zei hij en vraag maar of je dit weekend naar huis mag komen. Och weet je wat geef me je partner maar even, en hij vroeg aan haar: kun je hem het hele weekend thuis hebben? Haar antwoord was positief en ik mocht het hele weekend naar huis met een overnachting.

Op zaterdagochtend voordat mijn partner me op kwam halen was ik al overgeplaatst naar de half-open afdeling. Ik kreeg hier meer vrijheden. Ik mocht alleen naar buiten als ik me maar af- en aanmeldde bij de verpleging.

Toen ik thuis kwam zei ik na een tiental minuten: Breng me maar naar het ziekenhuis terug. Ga maar rustig op de bank liggen en neem maar een kalmerend middeltje (Lorazepam) in zei mijn partner. Zo gezegd en gedaan bekwam ik na een vijftiental minuten en ben het gehele weekend thuis gebleven. Op zondagavond moest ik weer terugzijn en bij mijn terugkomst heb ik een gesprek gehad met een van mijn eerst verantwoordelijke verplegers.

Op een gegeven moment vroeg ik aan mijn eerste verantwoordelijke verpleger of ik mijn medisch dossier in mocht zien. Hierop reageerde hij met het volgende antwoord: Weet je wat, ik zal een samenvatting voor je maken want als je alles moet lezen wordt dat zoveel. Ik moet die samenvatting tot op de dag van vandaag nog krijgen.

In de vierde week mocht ik weer bij mijn SPV’er komen. Je mag nu het weekend naar huis en je mag twee nachten overblijven want je ontslagdatum is geplant over negen dagen. Dit viel me een beetje koud op mijn dak maar ik ging ermee akkoord. Na veel keren vragen kreeg ik diezelfde week ook bezigheidstherapie omdat ik de hele dag maar wat verloren rondliep. Nou ja van die therapie moet je je ook maar niet teveel van voorstellen. Deze was alleen maar gericht op wat tijdverdrijf.

Het kalmerend middeltje de (Lorezapam) werd snel afgebouwd en gezet naar zo nodig. Dit denk ik omdat het weekend thuis goed verlopen was. In de week na dit weekend werd ik op donderdag ontslagen. Ik zelf was er nog niet zo van overtuigd dat dit wel goed zou gaan, maar ja, om tien over tien stond ik buiten met mijn zyprexa en antidepressiva (Citalopram 20 mg) en een vijftal tabletten Lorezapam 10 mg. Deze laatste in te nemen als zo nodig.

Gelukkig want na thuiskomst bleek ik ze heel erg nodig te hebben. Ik had wel een vervolgafspraak voor de volgende donderdag met mijn SPV’er. Maar ja hoe moest ik een week doorkomen als ik de Lorezapam er al na een het weekend erdoor had. Mijn partner is toen op maandagochtend gaan bellen en de psychiater van dienst vond dat ik mijn Zyprexa die alweer gezakt was naar 10 mg moest ophogen naar 15 mg. Geen goede oplossing. Diezelfde maandag lig ik rond 6 uur zo van streek op de bank dat ik niets meer durfde en me zo angstig voelde dat er wel iets moest gebeuren .

Maar ja wat ging er gebeuren. Die maandag niet veel meer, maar de volgende dag begon mijn partner weer te bellen en ik kreeg diezelfde dag ’s morgens een afspraak met mijn SPV’er. Hij wist er ook geen goede raad mee en vroeg mijn psychiater om erbij te komen. Zij besliste op dat moment omdat ik waarschijnlijk afkickverschijnselen van de Lorezapam had. Het was beter dat ik dit middel elke morgen op een vast tijdstip zou in gaan nemen en niet als mijn lichaam erom vroeg.

Ik ging zeer tevreden naar huis met een recept voor een dertigtal Pammetjes. Dit gaf me zeer veel gemoedrust. Ik nam trouw elke morgen om acht uur een Lorezapammetje in en na een drietal weken dit gedaan te hebben, heb ik in samenspraak met mijn SPV’er besloten ze af te bouwen naar nul. Dit is me goed bekomen want na een zeer wisselvallige tijd ben ik opeens van woensdag op donderdag weer helemaal normaal. Ik voelde me niet rot meer en besloot toen om het normale levensritme weer op te pakken. Dit hield in dat ik weer een aantal uren per week ging werken. Dit heeft ook weer bijgedragen dat het goed is blijven gaan.

We zijn nu weer een aantal maanden verder en het gaat nog steeds goed. Ik heb besloten dat ik mijn medicijnen weer af ga bouwen naar nul. Mijn SPV’er steunt me hierin en komende donderdag heb ik een afspraak met hem en mijn psychiater en dan wordt er tezamen beslist hoe het we het afbouwen gaan doen. Ik ben erg benieuwd hoe de psychiater zal reageren op mijn voornemen om alles af te bouwen.

Ik kom nu ook nog steeds bij mijn natuurkundig genezer. Waarom is het volgens hem toch mis met me gegaan? Nou ja het is heel erg simpel. Ik deed heel erg veel Reiki bij mezelf en ben daardoor zo open komen te staan dat er weer een aantal entiteiten bij me zijn gekomen die ervoor gezorgd hebben dat het heel erg snel slecht met me ging. Dit verklaart ook dat nadat ikzelf deze entiteiten verwijderd had, dat het van de ene dag op de andere weer goed met me ging.

Een wijze les heb ik hiervan geleerd. Ik moet mijn leven lang ervoor zorgen gat ik goed dicht sta, zeker als ik Reiki geef aan mezelf of andere mensen. Ik weet nu hoe dat moet en dit geeft me ook de moed om weer te stoppen met medicijnen. Een ander positief gegeven is dat ik helemaal niets ingeleverd heb zowel geestelijk als mentaal.

Tot zover deze update. Hoe het me verder vergaat zal ik zeker laten weten.

Groeten Q.

Wat ik nog aan deze brief zou willen toevoegen is dat er een groot verschil is tussen het tijdelijke ‘noodrem’ gebruik van antipsychotica en het chronische gebruik ervan. Soms kan de overspoeling van het bewustzijn dermate beangstigend zijn dat er wel iets chemisch moet gebeuren. Zodra de geest echter weer voldoende scherpte terug heeft zou weer overwogen dienen te worden om niet langer aan deze chemische noodrem te blijven hangen.

Verder is opmerkelijk aan dit verhaal dat er een afhankelijkheid van de benzodiazepine kan ontstaan die ook tot afkickverschijnselen kunnen leiden die ook abusievelijk gekoppeld zouden kunnen worden aan een mogelijke psychotische ontregeling.

Het afkicken van antipsychotica kan een hele onderneming zijn. Ik zou mensen willen motiveren om niet bij de pakken neer te gaan zitten zodra het een keer mis gaat. Het is hierbij in mijn ogen wel zaak om het altijd zeer voorzichtig te doen, met kleine afbouwstapjes, waarbij je ook probeert oefeningen te doen om je geest te scherpen.

Take These Broken Wings

Een deelnemer uit het kernteam van Psychose Anders wees me op een aantal interessante youtubes van Daniel Mackler, een voormalig therapeut die uit eigen ervaring heeft meegemaakt dat de nodige mensen die de diagnose schizofrenie hadden gekregen weer zijn opgeknapt. Hij heeft dit verwerkt in een documentaire met de naam ‘Take these Broken Wings’ die je voor 33 dollar op zijn website zou kunnen bestellen.

Hieronder volgen na een vrolijk pillenlied enkele fragmenten uit deze documentaire en aanverwante informatie afkomstig van het youtube-kanaal van Daniel Mackler.

Je Medicijnen kunnen je Probleem Zijn: Beslis Zelf

Hier volgt een vertaling uit het boek van P.R. Breggin (M.D.) en David Cohen (phD) ‘Your Drug May be your Problem‘. Het betreft de pagina’s 138-139 van de paragraaf: Beslis voor jezelf. Met hartelijke dank aan Sharon voor deze bijdrage.

“BESLIS VOOR JEZELF

Ervoor kiezen om van psychiatrische medicijnen af te komen, zou je eigen, persoonlijke beslissing moeten zijn. Het zou niet wijs zijn om iemand anders voor jou te laten beslissen of je drugs in zou nemen of zou stoppen ze in te nemen.

Meningen over de bruikbaarheid van drugs variëren behoorlijk. Zoals de lezer inmiddels weet, geloven wij dat medicijnen innemen om emotionele, psychologische en sociale problemen op te lossen in het beste geval een misleidende, tijdelijke en oppervlakkige oplossing is.

Maar andere mensen geloven dat deze drugs erg behulpzaam zijn, zelfs levensreddend, en sommige anderen kunnen zich niet echt voorstellen ooit zonder te kunnen. We hebben veel individuen ontmoet die een diep geloof hebben in psychiatrische medicijnen.

Sommigen zijn er uiteindelijk vanaf gekomen en hebben andere manieren gevonden om levensmoeilijkheden te boven te komen. Wij geloven dat totdat mensen voor zichzelf beslissen welke actie ze ondernemen, het beste dat wij kunnen doen is het verschaffen van accurate informatie en onze ervaring delen.

Het nemen van psychiatrische drugs is veel meer dan een simpele medische of technische zaak. Medicatie nemen kan zin lijken te geven aan iemands leven; als het gedaan wordt door het aandringen van een autoriteit, kan het de dichtst naderende religieuze handeling zijn die je ooit ervaren hebt.

Je waarden en ideeën met betrekking tot de menselijke natuur en persoonlijke groei, en over de bronnen van psychologisch lijden zullen invloed hebben op of je er wel of niet voor kiest psychiatrische medicijnen te gebruiken. Andersom, zal het innemen van drugs je waarden en ideeën kleuren. (zie hoofdstuk 12)

Zoals gezegd, zou de beslissing om psychiatrische drugs te gaan gebruiken of om ermee te stoppen een persoonlijke moeten zijn. Het zou niet getrivialiseerd moeten worden door welbespraakte acceptatie van pseudo-medische argumenten van je dokter of anderen zoals: “Dit medicijn is de meest effectieve behandeling voor je ernstige ziekte.” Of: “Dit medicijn corrigeert biochemische onbalans in je hersenen.” Of: “Stop nooit met deze medicatie; het is net als insuline voor diabetes.”

Vanuit het vakgebied van geestelijke gezondheid, is er geen enkele fysieke uitleg bevestigd voor één van de honderden psychiatrische ‘stoornissen’ zoals beschreven in de DSM-IV. Een recente editie van de American Journey of Psychiatry beschrijft de zaak eenvoudig: “Tot nu toe hebben we geen etiologische agenten gevonden voor psychiatrische stoornissen.”

Zelfs in deze eeuw van biologische, snelle oplossingen, is er een stijgend aantal onderzoekers dat de observatie vastlegt dat non-drugs benaderingen gelijke of betere resultaten opleveren dan drugs. Dit is zelfs het geval bij problemen die als extreem ernstig beschouwd worden zoals “schizofrenie”. De beweringen van jouw dokter van het tegendeel, hebben weinig of geen wetenschappelijke basis.

Toch kunnen zelfs goed opgeleide mensen diep onder de indruk zijn van psychiatrische propaganda die inspeelt op hun onzekerheden. Juist omdat er zo weinig solide wetenschappelijke back-up is voor het gebruik van psychiatrische medicijnen, worden mystificatie en slogans vaak overgebracht naar dokters door middel van drug reclame en vervolgens naar patiënten door dokters.

Daarom is het eerste principe van rationele, psychiatrische drug afbouw voor jezelf te beslissen dat je het wilt doen. Zelfs hoewel psychiatrische medicatie een modeverschijnsel geworden is dat opgedrongen wordt door medicijnbedrijven en dokters, zou het afbouwen van drugs een weldoordachte, individuele beslissing moeten zijn.

Voor jezelf beslissen vereist dat je verantwoordelijkheid neemt voor de uitkomst van je afbouw. Ongeacht de moeilijkheden die je zou kunnen ondervinden, zou je anderen niet de schuld moeten geven. Wat ook geldt, is dat je trots zou moeten zijn op je eigen prestaties. Van drugs afkomen op de meest rationele manier mogelijk vereist vaak planning en voorbereiding, kracht en vastberadenheid en geduld.

Als anderen je in de eerste plaats beïnvloed hebben om met psychiatrische drugs te beginnen, en als je eigen wensen niet werden gerespecteerd, kun je het moeilijker vinden voor jezelf te beslissen om van de drugs af te komen.

Als je op anderen rekent voor je economische of fysieke bestaan –zoals het geval is bij veel mensen die neuroleptica slikken zoals Risperdal, Seroquel, Zyprexa en Haldol- kan de beslissing om af te kicken van drugs moeilijker zijn om te nemen.

Als je jarenlang drugs gebruikt, kan het zijn dat je je niet meer precies herinnert wanneer en waarom je ermee begonnen bent. Of als familieleden of je dokter onvermurwbaar zijn en vinden dat je aan de drugs moet blijven, zou je het begrijpelijkerwijs niet willen riskeren deze mensen te vervreemden.

Dit zijn moeilijke omstandigheden en het is mogelijk dat er geen gemakkelijke oplossing is.  ”

Gerelateerde artikelen op deze site:

– Een Succesvol Afbouwverhaal: een Update (december 2009) – Afkicken van Medicatie (augustus 2009) – Afbouwen Antipsychotica (juli 2009)

Via deze site kun je in contact  komen met andere mensen die de beslissing hebben genomen om niet langer om hun levensproblemen heen te lopen. Zij willen of zijn reeds bezig met het (geleidelijk) afbouwen van hun psychiatrische drugs of medicijnen. Zie hiervoor het mailadres rechtsboven in de balk. Het blijft natuurlijk zeer raadzaam om af te bouwen in overleg met een arts of psychiater.

Succesvol Afbouwverhaal: een Update

In juli 2009 heb ik contact gehad met Q. die weigerde de rest van zijn leven geest- en emotieverdovende antipsychotica te nemen. Hij stimuleerde me tot het schrijven van Afbouwen Antipsychotica met later het vervolg Afkicken van Medicatie.

Q. was zeer gemotiveerd om op zorgvuldige wijze zijn medicatie af te bouwen om het leven weer in zichzelf te kunnen voelen stromen. Hij had er genoeg van een zombie-achtig bestaan te leiden. Ik had hem dan ook gevraagd me op de hoogte te houden.

Begin december 2009 ontving ik een document van zijn hand dat ik graag met jullie wil delen. Graag wil ik iedereen oproepen reacties te delen (of door reacties op de diverse artikelen of via de mail (zie kolom rechtsboven)).

Beste Lezers,

Een paar maanden terug heb ik contact gehad met de maker van de psychose-anders website over het stoppen met medicijnen.

Hij heeft toen een artikel over dit onderwerp op zijn site gezet (afbouwen antipsychotica). Dit artikel heeft me in een richting laten gaan die mijn hele leven in positieve zin heeft veranderd.Dit vind ik zo belangrijk dat ik dit met andere mensen wil delen.

Wat is er gebeurd?

Ten eerste kwam ik tot de conclusie dat wanneer ik mijn medicijnen (zyprexa)  zou verminderen en er niet aan de oorzaak van mijn problemen gewerkt wordt de kans bestaat dat ik een terugval zou krijgen.

De reguliere geneeskunde kon niet veel voor me betekenen. Alle behandelaars die ik in al die jaren voorbij heb zien komen hebben eigenlijk maar twee dingen gedaan: ze hebben me medicijnen voorgeschreven en bloed geprikt om te controleren of ik de medicijnen wel innam.

Aan de maandelijkse gesprekken met mijn behandelaar (SPV-er) van het RIAGG had ik helemaal niets, ik kwam regelmatig met een groter klotegevoel buiten dan waarmee ik binnen was gekomen.

Na vele jaren kwam hij tot de conclusie daar ik al een hele tijd stabiel was, dat ze het toch maar heel erg goed gedaan hadden. Ik was het niet eens met die conclusie.

Omdat ik toch al een paar jaren stabiel was en de gesprekken bij het RIAGG bijna altijd hetzelfde waren hebben we tezamen besloten om de behandeling bij het RIAGG stop te zetten. Ik stond er dus eigenlijk helemaal alleen voor. Ik ben toen toch in samenspraak met mijn huisarts begonnen met het minderen van mijn medicijnen.

Tot op de dag van vandaag heb ik geen nadelige gevolgen ondervonden, zoals afkickverschijnselen en of een terugval. Ik zit nu op de helft van mijn dosering en ben van plan om het medicijn helemaal af te bouwen tot het nulpunt. Ik ben op het moment ook helemaal niet bang meer voor een terugval of voor een nieuwe psychotische periode.

Hoe komt dit nu?

Wel,  ik zal dit proberen uit te leggen. Door toeval ben ik in contact gekomen met een meneer die een praktijk voert in natuurlijke geneeswijzen.

Hij heeft een grote diversiteit aan behandelmethoden. Hij heeft er tot nu toe een paar bij mij toegepast. Deze meneer kon in ons eerste gesprek al vertellen wat een psychose is. Dit had me tot dat moment nog niemand kunnen vertellen. Het heeft me wel een paar weken gekost om deze uitleg als de waarheid aan te nemen. Dus sta er niet raar van op te kijken als mijn volgende relaas u een beetje raar in de oren zal klinken.

Om te beginnen vertelde hij met dat ik er zelf helemaal niets aan kon doen dat ik psychotisch geworden was. Dit vond ik raar want ik heb altijd gedacht dat ik mezelf door mijn gedachten in een psychose kon storten, dit deed toch niet iemand anders.

Hij vroeg me of ik wist wat een aura was. Ik wist dat dit het energetisch veld om je lichaam is. Het is mogelijk de aura door middel van Kilianfotografie op foto vast te leggen. Er is iets aan de hand met je aura zei me deze natuurgenezer. Er zitten dingen in die er helemaal niet in thuis horen.

Wat zit er dan in vroeg ik aan hem. Er zitten een aantal entiteiten in, en deze entiteiten zorgen ervoor dat jij niet naar behoren kunt functioneren.

“Wat zijn entiteiten?” vroeg ik aan hem. “Entiteiten zijn gestorven mensen die nog niet naar het hiernamaals gegaan zijn maar die op deze aarde zijn blijven hangen. Deze entiteiten moeten ergens hun energie vandaan halen en dat doen er op dit moment een aantal bij jou.”

Het was mogelijk om deze entiteiten te verwijderen, maar ik moest zelf ook actief meewerken.

Hoe is het mogelijk dat deze entiteiten mij uitgekozen hadden? Dit zal ik proberen uit te leggen. Een lichaam van een mens bestaat uit atomen, en elk onderdeel van ons lichaam heeft zijn eigen frequentie.

Wat is een frequentie en hoe kun je deze beïnvloeden?

Een frequentie ontstaat door het ronddraaien van de atomen rond hun kern. Wat was er bij mij aan de hand. Mijn atomen draaiden niet zo heel erg snel meer en daardoor kwam mijn gehele lichaam in een lagere frequentie terecht.

Dit was nu de oorzaak waarom dat die entiteiten mij uitgekozen hadden. Door de lagere frequentie was ik voor hen zichtbaar en was het mogelijk om mijn aura binnen te dringen. Entiteiten zij parasieten en geven helemaal niets om een mens, zij moeten aan hun trekken komen. Ze kunnen zelfs je gedachten beïnvloeden en stemmen in je hoofd laten komen.

He, dat kwam me bekend voor. In mijn eerste psychose heb ik stemmen in mijn hoofd gehad die me opdrachten gaven. De entiteiten zorgen ervoor dat je je slecht voelt en dat je frequentie daardoor laag blijft. Zo kunnen ze bij je blijven en energie aan je lichaam blijven onttrekken. Hoe slechter het met jou gaat hoe beter het voor hen is.

Door een bepaalde methode toe te passen kon mijn behandelaar meten hoeveel entiteiten er met mij meeliften. Het waren er maar liefst acht. Door bepaalde therapieën toe te passen zoals het innemen en het vernevelen in mijn aura van spagyrische moederessensen zouden deze entiteiten verwijderd kunnen worden.

Ook door een frequentietherapie die bestaat uit het zitten achter een lamp die een bepaalde frequentie uitzend werd bijgedragen om deze entiteiten te verwijderen.

De therapie volgens Rife was zeer effectief. Rife is Royal Raymond Rife een wetenschapper uit de vorige eeuw. Hij heeft een lamp uitgevonden die een bepaalde frequentie uit kan zenden. Men kan per aandoening de frequentie aanpassen.

Ook het toepassen van positieve affirmaties heeft bij mij bijgedragen om deze entiteiten te verwijderen. Al met al sta ik er op dit moment goed voor. Mijn concentratie is verbeterd waardoor ik weer een boek kan lezen, dit is de laatste 11 jaar bijna niet mogelijk geweest.

Op mijn werk gaat het beter en ik ben lang niet meer zo moe en lusteloos. Mijn gevoelens beginnen ook weer langzaam terug te komen. Door de medicijnen waren deze heel erg vlak geworden. Ik vond meestal alles wel goed en had bijna geen eigen mening meer. Mijn gevoel voor eigenwaarde is in deze relatief korte tijd ook toegenomen.

Ik kijk uit naar het moment dat ik medicijnvrij zal zijn. Dit zal nog een drietal maanden duren. Hoe ik er dan voorsta zal ik aan de maker van de pshychose-anders website laten weten en deze zal het dan wel op de website plaatsen.

Ik wil de heer Q. hartelijk danken voor het schrijven van deze bijdrage. Mochten er mensen geïnteresseerd zijn in het onderzoeken van de mogelijkheid dat er sprake zou kunnen zijn van entiteiten die inhaken op de lage frequenties van je systeem dan zou je kunnen overwegen contact te leggen met natuurgeneeskundigen die methodes hebben dit te onderzoeken. Praktijk Joya in Nijmegen kan ik aanbevelen. Je kunt ook zelf via intenties proberen eventueel laag-frequentieel gespuis te verwijderen uit je systeem.

Ter afsluiting zou ik nog willen zeggen dat er 101 redenen kunnen zijn waardoor iemand ‘psychotisch’ wordt. Soms kan er sprake zijn van entiteiten, soms kunnen de stemmen ook delen uit jezelf zijn en wie weet wat er nog niet meer voor mogelijkheden zijn. Vaak is er ook geen sprake van stemmen.

Schizofreniecongres 2009 gesponsord door Farmaceuten

Het project Psychose Anders richt zich op het aanbieden van een andere manier om naar psychoses te kijken. Om zuiver te kunnen kijken naar een alternatieve benadering kan het handig zijn om bewust te leren omgaan met de informatie die uit het reguliere circuit wordt aangereikt.

Een handige tip hierbij is altijd om te kijken naar de financiële banden die gekoppeld zijn aan bepaalde visies. Laten we als voorbeeld eens kijken naar het 5e schizofreniecongres dat op 19 november 2009 in Zwolle wordt gehouden. Je kunt de folder downloaden. Als je dan op de laatste pagina kijkt van deze folder dan zie je daar het volgende bericht staan:

Tegenwoordig wordt het steeds algemener bekend wat de aard is van de invloed van de farmaceutische bedrijven op de wetenschap, artsen en psychiatrie (zie bijvoorbeeld de uitzending van Radar op 31 augustus 2009, zie clipjes onderin en De Farmapsychiatrische Wetenschappelijke Trukendoos).

Er zijn mensen die zich erg kunnen opwinden over deze praktijken, maar ikzelf denk dat het constructiever is als mensen zich er bewust van worden en met een milde glimlach in staat zijn om door de duistere belangenverstrengelingen heen te kijken.

De sponsoren van het schizofreniecongres 2009 zijn Janssen-Cilag (bekend van antipsychotica als Risperdal, Imap en Invega), Eli Lilly (bekend van vooral Zyprexa met de verzwegen diabetesrisico’s) en de nieuwe ster aan het antipsychoticafirmament: Schering-Plough die straks de lucratieve schizofreniemarkt (en meteen ook de manisch-depressieve markt, immers hoe meer markten hoe meer winst) willen veroveren met hun nieuwe middel: asenapine (in Amerika inmiddels goedgekeurd door de FDA met de naam Saphris).

Het is natuurlijk kristalhelder dat farmaceutische bedrijven die een schizofreniecongres sponsoren dat doen omdat ze hun antipsychotica willen promoten. Zij zijn er bij gebaat om vooral zoveel mogelijk patiënten te hebben in de wereld die ervan overtuigd zijn dat ze een chronische hersenziekte hebben: dat levert immers een heel leven lang inkomsten op.

Vandaar ook dat ze dit soort congressen steunen omdat daar deze boodschap over de ongeneeslijkheid van deze verschrikkelijke ziekte wordt verkondigd en bestendigd.

Op een dergelijk congres zul je geen ervaringsdeskundigen aantreffen die een lezing geven over hoe ze ontdekten dat de psychose het gevolg was van allerlei onhandelbare stress en angsten, en hoe ze in staat waren om in een begripvolle omgeving te ontdekken hoe ze zelf de oorzaken konden aanpakken en dat daarbij medicatie vooral een geestverlammend en psychose-onderdrukkend effect had.

Nee, op het congres worden organisaties als Anoiksis en Ypsilon in het zonnetje gezet omdat ze respectievelijk al 15 en 25 jaar bestaan. Deze organisaties hebben getoond uitstekende spreekbuizen te zijn voor het establishment met hun boodschap over de gestoorde, vaak genetisch bepaalde ziekelijke schizofrene hersenen welke nog een beetje in het gareel kunnen worden houden door het nemen van neuroleptica, of major tranquilizers zoals ze vroeger werden genoemd.

Als er daadwerkelijk een tegenbeweging op gang zou kunnen komen dan moet deze bestaan uit mensen die genoeg hebben van die boodschap van ‘we kunnen je niet genezen maar wel heel je leven je psychose onderdrukken’ en iets anders willen, namelijk mensen die hen begeleiden in het leren begrijpen van de werking van de geest die gek kan gaan doen op allerlei typische manieren ten gevolge van ondraaglijke angsten, geestelijke pijn en stress.

Zie ook: Weiger Schizofrenielijst

Het Vermogen je Geest Zelf te Vertragen

Vandaag las ik een reactie van een lezer (zie reactie 2) op het artikel Ontwikkelen van Psychosebegeleidersnetwerk. Daarin sprak ze over het aanleren van de vaardigheid om je geest rustiger te kunnen maken. Zij zegt dat mensen daar vooral ook in momenten van crisis veel baat bij kunnen hebben.

Dit idee om je geest zelf via concentratie en aandacht tot rust te brengen is reeds eerder verwoord door Jan in januari 2009:

Zodra ik door heb dat ik manisch ben, dit kan wel eens even tricky zijn, ga ik rusten op de bank. Opzich heeft dit totaal geen nut, als je manisch bent kun je niet rustig zitten. Maar afijn, ik ga dan rusten op de bank, ogen dicht en visualiseer en versnellingsbak van een auto.

Manie is versnelling 5, zo hard en snel mogelijk. Ik probeer dan als het ware terug te schakelen. Net als met een auto. Niet in één keer naar 1 maar eerst een tijdje op 4 en zo langzaam afbouwen.
Elke keer als er een versnelling af is een tijdje mezelf later gewennen aan de nieuwe snelheid en zo door totdat ik op 1 zit.

Dit werkt bij mij héél goed, ik hoef 9 van de 10 keer geen extra medicatie te gebruiken om mijn manie af te remmen.

Uiteraard des te langer de manie duurt des te langer het terugkoppelen duurt, een auto heeft een maximum snelheid, maar bij de geest ligt dat anders.

In het artikel ‘Niet Kunnen Stoppen met Denken‘ wordt ook gesproken over het probleem van het moeilijk kunnen afremmen van het denkproces.  Dit verschijnsel is echter niet uniek voor mensen die soms een psychotische periode doormaken.

Er lijkt een trend gaande te zijn binnen de GGz waarin de term ‘mindfulness’ steeds serieuzer wordt gebruikt. Zo blijkt uit een onderzoek bij het RIAGG Amersfoort dat depressieve mensen minder depressief werden door het volgen van een training mindfulness (zie Depressieve Stemming daalt door mindfulness-training).

Het lijkt me redelijk om ook meer te gaan experimenteren met zaken als mindfulness, meditatie- en aandachtstraining bij mensen die niet zozeer geneigd zijn in depressies af te dalen, maar die eerder geneigd zijn zich door hun onbewuste te laten overspoelen, zoals bij mensen die ‘psychotisch’ kunnen worden.

Ik hoor van mensen om me heen nog vooral veel scepsis en vooral angst over de mogelijkheid om meditatieve technieken aan te bieden aan mensen die soms psychotisch kwetsbaar kunnen zijn. Alsof zij daardoor juist vooral eerder in een psychose zouden kunnen terechtkomen. Het devies lijkt dan vooral te zijn: blijf zo ver mogelijk uit de buurt van de thematiek die de psychose heeft ontketend.

Een dergelijke houding leidt ertoe dat mensen bang worden en blijven om aandachtig te worden voor hun eigen innerlijke processen, alsof er continu een gevaarlijk roofdier op de loer ligt. Graag hoor ik ervaringen of ideeën van mensen die wél meditatief vooruitgang hebben geboekt in het leren integreren van de thematiek die leidde tot psychotische episodes, waardoor nieuwe episodes konden worden voorkomen.

Een grote factor in de weerstand vanuit de psychiatrie t.o.v. meditatie-technieken is waarschijnlijk platweg het concurrentieprincipe. Zeker nu er steeds meer berichten verschijnen over de giftige effecten van antipsychotica tezamen met de berichten over de effecten van antidepressiva die vaak net zo effectief zijn als placebo’s (neppillen) (zie bijv. Werkzaamheid antidepressiva vaak nauwelijks beter dan placebo, Farmaceut verzwijgt risico op diabetes (Seroquel) en Eerste Nederlandse claim tegen Medicijnfabrikant (Zyprexa))

Psychiaters zien vanuit hun professie liever mensen opknappen met medicatie dan via meditatie. Voor medicatie-verstrekking hebben zij immers geleerd en meditatie staat bij mijn weten niet echt op het programma tijdens de opleiding tot psychiater.

Lastig hierin voor psychiaters blijft dat mensen via medicatie vooral hun symptomen onderdrukken en via meditatie richting oorzaken en het activeren van het zelfgenezend vermogen gaan. Dat laatste verhaal is toch aantrekkelijker voor menig mens.

Afbouwen Antipsychotica

Beste Q,

Dank voor de mail. Zoals uit mijn website moge blijken ben ik geen voorstander van het chronisch gebruik van geestvernauwende medicatie. In het boek ‘Toxic Psychiatry‘ van Peter Breggin wordt gesproken over hoe je het beste zou kunnen afkicken van antipsychotica. Je zou het boek kunnen bestellen. Helaas kan ik het boek zelf nu niet meer vinden, maar ik meen me te herinneren dat stappen van 10% reductie werden aanbevolen.

Ik ben ook wat gaan rondkijken op internet en vond een site van ervaringsdeskundigen die het hadden over afbouwstapjes van 5% (zie Stoppen met Psychofarmaca). Het lijkt me ideaal als je een psychiater of huisarts hebt die je ook wil steunen in het afbouwen van de medicatie.

Op Zyprexa Withdrawal kun je een forumdiscussie lezen over mensen die gestopt zijn met het gebruiken van zyprexa. Daar kom je allerlei varianten tegen.

Zoals je snapt ben ik geen arts en kan ik geen medische adviezen geven. Je moet zelf bepalen wat verstandig is. Het enige dat ik je kan vertellen is dat er waarschijnlijk allerlei al dan niet lichamelijke of psychologische afkickverschijnselen zullen optreden. Op de pagina van MetZelf worden tips genoemd die je kunnen helpen succesvol af te bouwen.

Als je kijkt vanuit het psychose-anders perspectief dan verwijder je als het ware de geestvernauwende kurk uit je systeem waardoor alles weer kan gaan stromen. Dit zou dan ook zomaar kunnen gaan betekenen dat de oorspronkelijke redenen waardoor je bewustzijn werd ondergesneeuwd opnieuw de kop op zullen steken. Het kan dan echt om alles gaan. Ik ken je persoonlijke geschiedenis niet, maar het kan gaan over gevoelens van schaamte, schuld, eenzaamheid, mislukking en allerlei andere zaken waardoor je in de war kunt raken.

Het is werkelijk een grote uitdaging en als je besluit door te zetten zou ik graag de ontwikkeling willen volgen. Belangrijk lijkt me bovendien dat je je beseft dat ook de angst voor de psychose zelf zó groot kan zijn dat het al bijna een psychose zou kunnen veroorzaken. Als je werkelijk vertrouwen ontwikkelt in het zelfgenezend vermogen van je eigen systeem en bereid bent te luisteren naar de symbolen/gevoelens die op komen zetten dan ben ik er haast van overtuigd dat het mogelijk is om tot de ware oorsprong door te dringen om er vervolgens op een andere manier ermee te leren omgaan.

Wat me ook belangrijk lijkt is dat je je er van bewust van bent dat er ook sprake kan zijn van secundaire ziektewinst: door gezond te worden loop je uiteindelijk het risico allerlei financiële ondersteuning te verliezen, mocht je die al krijgen.

Het kan soms ook verlokkelijk zijn om te gaan denken: “Ja, ik heb waarschijnlijk toch een verschrikkelijke hersenziekte, want als ik stop met de medicatie ga ik weer gek doen”.

Verder lijkt het me wijselijk om mensen om je heen te hebben met wie je kunt praten over de dingen die gebeuren. Zoals ik al zei kun je ook ervaringen via mij of deze site delen. De gedachten die los kunnen komen kunnen ook zinvol zijn voor anderen en kunnen wellicht gebruikt worden om een beter begrip te ontwikkelen over de al dan niet efficiënte manieren waarop het bewustzijn kan proberen grip te krijgen op een verwarrende situatie.

Verder zou ik via deze site een platform willen aanbieden waar mensen hun ervaringen met het afbouwen van antipsychotica kunnen delen om elkaar als ervaringsdeskundigen verder te helpen.

In Augustus 2009 is er nog een vervolg gekomen op dit onderwerp. Zie daarvoor ‘Afkicken van Medicatie‘

In mei 2010 kwam er een nuttige bijdrage van Jantine. In deze bijdrage goede adviezen die je kunnen helpen bij het afbouwen van psyche-beïnvloedende middelen.