Optie bij Onhandelbare Druk: Splits je Geest

Binnen de psychiatrie wordt er gebruik gemaakt van het diagnose-kookboek met de naam ‘Diagnostic Statistical Manual of Mental Disorders’ (DSM 4) of van het ‘puur medische’ International Classification of Diseases (ICD-10). Binnen deze boeken wordt de diagnose schizofrenie gesteld als je voldoet aan een aantal criteria waaronder zaken vallen als wanen en hallucinaties, niet meer kunnen functioneren, minstens 6 maanden lang e.d.

Deze diagnose heeft nog maar weinig weg van de oorspronkelijke, letterlijke betekenis van het woord ‘schizofrenie’, namelijk ‘Gespleten Geest’. In de handboeken wordt altijd benadrukt dat deze betekenis van schizofrenie niets met de werkelijke ‘moderne’ schizofrenie te maken heeft. ‘Een schizofreen is nooit alleen‘ en dat soort grappen duiden ook meer op die ‘gespleten geest’-betekenis van vroeger.

Als je gebruik maakt van dat idee ‘gespleten persoonlijkheid’ als je verwijst naar schizofrenie dan laat je binnen de wetenschappelijke wereld duidelijk blijken dat je een leek bent en het allemaal niet zo goed begrijpt. Je moet dan eerder verwijzen naar zoiets als de multipele persoonlijkheidsstoornis.

Toch kan het onder sommige omstandigheden juist érg zinvol zijn om juist wél die betekenis van de gespleten geest te gebruiken. Dit verschijnsel van de gespleten geest zou namelijk wel eens een interessante methode kunnen zijn om te leren omgaan met een onhandelbare hoeveelheid druk en stress (zie ook Overbelast Vertaalcentrum).

Ik ben ervan overtuigd dat zodra mensen bekender worden met de manieren waarop de geest om kan gaan met grote hoeveelheden stress er in een eerder stadium mee kan worden omgegaan. Als je weet dat het uiteindelijk link kan zijn om lange tijd een groot geheim met je mee te dragen dan kun je dat aanpakken door dat geheim te openbaren op de een of andere manier (zie Giftige Geheimen).

Als je weet dat onder bepaalde omstandigheden symbolen zó sterk kunnen worden dat ze een werkelijkheidswaarde kunnen krijgen dan ben je beter voorbereid en kun je proberen je meer te richten op de symbolische betekenis waar je vervolgens mee aan de slag kunt. Het kan dan ook zinvol zijn om bijvoorbeeld met mensen te praten over de mogelijke symbolische betekenis (zie Vechten met Levende Symbolen).

Zo geldt het ook voor de mogelijkheid dat de geest zich neigt op te splitsen in meerdere delen als de druk te groot wordt om te hanteren in één geest. Als de verschillen tussen de delen té groot wordt om nog in een geheel bijeen te houden kunnen er meerdere delen ontstaan die zich uiten in stemmen of hallucinaties. Zo kun je nieuwe figuren scheppen die symbool staan voor een bepaald deelaspect van jezelf die op een bepaald moment niet meer te rijmen valt met een ander deel. Je zou kunnen spreken van een soort van ‘deelpersoonlijkheden’ die werkelijk tot leven komen.

Voor een psychosynthetisch perspectief over deelpersoonlijkheden zou je kunnen kijken op Leven-in-licht.nl

Arnhild Lauveng verwoordde dit verschijnsel op een prachtige manier in haar boek ‘Morgen ben ik een Leeuw’:

(p.42) Wanneer dat wat een mens aan gedachten, gevoelens, zintuiglijke indrukken en kennis heeft voor die persoon en diens persoonlijkheid te veel wordt om te kunnen hanteren, dan is het goed daarvan iets over te hevelen op ieder anders, buiten jezelf.

Graag hoor ik ervaringen en constructieve ideeën van mensen naar aanleiding van dit idee van de geest die zichzelf besluit te splitsen om te kunnen overleven.