Vergelijking Tussen TBS-titel En Schizofrenie-diagnose

INTRODUCTIE

In de wereld van de TBS is er de laatste tijd een trend gaande dat steeds meer mensen die een misdrijf hebben gepleegd van hun advocaat het advies krijgen om niet mee te werken aan psychiatrisch onderzoek (zie Advocaten Raden Cliënten TBS af) bij het Pieter Baan Centrum.

De reden hiervoor is dat als ze ontoerekeningsvatbaar worden verklaard ze TBS opgelegd kunnen krijgen en momenteel is het zo dat daarbij de duur van de behandeling onbepaald is. Bij een gewone gevangenisstraf is deze duur wel bepaald: je weet wanneer je er weer uitkomt en dat is bij een tbs niet het geval.

SCHIZOFRENIE EN TBS

Laatst kreeg ik een brief van Liane P. (zie Op Eigen Kracht Herstellen van Psychose). Ze schreef daarin dat het haar zelfstandig is gelukt om van haar psychose te herstellen. Door de psychiatrie te vermijden heeft ze zoals ze zegt ‘Geen DSM-IV stempel op mijn hoofd en geen ziekmakende pillen in mijn lijf’.

Het risico is heden ten dage aanwezig dat zodra je met psychotische verwarring bij een instelling van de geestelijke gezondheidszorg aan komt kloppen je ook een traject ingaat dat in zekere zin te vergelijken zou kunnen zijn met dat van een tbs-er.

Je komt in een circuit terecht waardoor je het risico loopt voor de rest van je leven getekend te zijn. Je krijgt al vlot antipsychotica toegediend en de doemdiagnose schizofrenie kan er voor zorgen dat je steeds psychosevrezend aan de zijlijn van de samenleving blijft staan. Zie hiervoor ook: Schizofrenie in het Westen Chronischer, Na Psychose Klaargestoomd worden voor Uitsluiting, Weiger Schizofrenielijst

RISICO’S WEIGEREN PSYCHIATRISCHE ONDERSTEUNING

In tegenstelling tot de mogelijkheid voor een gevangenisstraf van bepaalde duur welke wordt aangeraden door advocaten voor mensen die een misdrijf hebben gepleegd (i.p.v. tbs)  is het alternatief voor mensen met psychotische verschijnselen niet zo makkelijk.

Als zij namelijk psychiatrische begeleiding weigeren dan kan het goed verkeerd gaan, want er moet natuurlijk wel actief opgetreden worden zodra iemand in verwarring terechtkomt en het overzicht kwijtraakt.

LEREN HERKENNEN VAN DE MECHANISMEN

Een van de doelen van dit Psychose Anders-project is het proberen te ontwikkelen van een soort van ‘ervaringendatabase’ van mensen die zelf methodes en technieken hebben ontwikkeld om de verschillende verschijnselen die kunnen optreden als een geest verward dreigt te worden beschikbaar te maken voor het grote publiek.

De menselijke geest kan klaarblijkelijk onder bepaalde omstandigheden bepaalde verschijnselen gaan produceren die uiteindelijk kunnen leiden tot complete verwarring. Zodra we de werking van onze geest onder dergelijke omstandigheden beter leren begrijpen kunnen er ook mogelijkheden ontstaan om ook juist ons bewustzijn in te zetten om de situatie te herstellen.

Om daadwerkelijk zelfstandig en psychiatrievrij met je eigen geest ten strijde te trekken tegen mogelijke psychotische ontregeling is het nodig dat je goed leert herkennen hoe je onbewuste verschijnselen produceert die waarschijnlijk juist ten doel hebben je bewustzijn te dwingen keuzes te maken, oplossingen te vinden voor problemen die je in je leven bent tegengekomen.

ONBEWUSTE HEEFT GEEN BAAT BIJ COMPLETE ONTREGELING

Binnen het kader van Psychose Anders wordt verondersteld dat je onbewuste er geen baat bij heeft om je bewustzijn compleet te overspoelen met waanzin. Het onbewuste zou eerder bepaalde noodsignalen en noodprogramma’s inzetten omdat het bewustzijn/de persoon zelf  iets onder ogen dient te komen omdat het ontkennen of wegstoppen van belangrijke thema’s iemand van binnenuit kan verscheuren.

De weg naar een psychose is dan eerder een teken van het lichaam/het onbewuste dat er écht opgetreden moet worden omdat anders deze innerlijke verscheuring kan uitgroeien tot waanzin en daar is niemand bij gebaat.

CONCLUSIE

Mensen zijn pas echt in staat om de schizofrenie-titel te vermijden als ze ook het gereedschap hebben om zo’n op tbs-gelijkende status met onbepaalde duur te voorkomen.

Bij potentiële tbs-ers is het alternatief simpel: een (langere) gevangenisduur. Bij potentiële ‘schizofrene mensen’ lijken er twee alternatieven te zijn voor deze onbepaalde psychiatrische status:  óf complete onbegeleide waanzin of het succesvol zelfstandig aangaan van de problemen met het vertrouwen dat je lichaam/je onbewuste je via de (bijna) psychotische verschijnselen juist probeert handreikingen aan te bieden voor herstel.

Graag wil ik iedereen aanmoedigen te reageren als ze tips en adviezen hebben over hoe om te gaan met bepaalde ‘psychotische’ verschijnselen of manieren van denken.

4 Reacties

  1. […] herstellen van een psychose. Deze brief was de aanleiding tot het schrijven van het artikel ‘Vergelijking tussen TBS-titel en Schizofrenie Diagnose‘. Hieronder volgt de inhoud van haar brief Wat super zeg, dit initiatief. Ik ben blij verrast […]

  2. Leuk om te zien dat ik mijn steentje heb bijgedragen middels inspiratie.

    Het doet wellicht overkomen, dat ik de psychiatrie totaal van me heb afgeslagen. Dit was inderdaad vrij recent het geval. Er waren verschillende redenen voor, welke ik helaas niet allemaal delen kan. Maar één van de redenen was de richtlijn, welke mij niet past.

    Daarnaast moet ik toch ook vermelden dat ik na mijn 1e keer, ongeveer 5 jaar geleden, zeker wel een behoorlijke tijd, contact met (een behandelaar van) de psychiatrie heb onderhouden. Ik ben hier zeker niet ontevreden over. Sterker nog, ik ben hier zeer te spreken over. Het is echt niet allemaal zo slecht! In eerste instantie zijn mij uiteraard ook de pillen aangeraden. Uiteindelijk heeft men aanvaard, dat ik deze niet wenste en zo ook de lastige discussie daarover niet meer … en vanaf dat moment heb ik hele prettige gesprekken gehad, waar ik zeker wat aan heb gehad. Het was vrij uniek … zoals gezegd was ik in die tijd de enige die ze daar kenden, zonder medicatie, zonder psychotische terugval en zonder de negatieve symptomen van schizofrenie.

    Ik ken de kanttekeningen van de psychiatrie zeker … maar ook hier geld, dat niet alles over één kam te scheren is. In de psychiatrie is nuttige kennis te vinden … het is mijn inziens niet helemaal handig om je daar totaal voor af te sluiten. Maar goed, het blijft een lastig ding … zie dan ook die “multidisciplinaire richtlijn schizofrenie”. In de psychiatrie is men ook gebonden aan regels.

    En wat betreft de ontoerekeningsvatbaarheid … ook een lastig ding. Vanuit mijn vakgebied is dit onderwerp mij ook niet geheel onbekend. Het zou te gek zijn wanneer ik nu al mijn hersenspinsels op zou tikken … dan wordt deze tekst wel erg lang. Vooralsnog zou ik zeggen, om IBS / TBS te voorkomen, blijf bij je verantwoordelijkheid als mens … om geen gevaar voor anderen en jezelf te zijn (zie richtlijn IBS) en handel niet in strijd met de strafwet. Ook hier geldt beter voorkomen dan genezen. Geen ontoerekingsvatbaarheid, betekent je verantwoordelijkheid voor de directe veiligheid van jezelf en de ander te kunnen dragen! Vraag geen aandacht middels dreigementen en nog beter, draag de dreiging ook niet stiekem bij je. Verantwoordelijkheid is de sleutel!

    Groetjes Liane

  3. Dank je Liane voor deze nieuwe bijdrage. Ik ben blij dat je een wat genuanceerder beeld schetst van de psychiatrische begeleiding. Het is zonder meer een valkuil om de gehele psychiatrie te demoniseren zoals sommige organisaties neigen te doen.

    Ik neem toch ook aan dat vele mensen binnen de psychiatrie gemotiveerd worden om het beste te doen voor de mensen/patiënten die binnen komen.

    Het zou mooi zijn als er binnen de reguliere zorg vaker een keuze aan de mensen kan worden aangeboden waarbij ook aandacht wordt geschonken aan de mogelijkheid dat er wellicht ook wegen zijn om medicatie-arm of medicatie-vrij iets te betekenen via het proberen te begrijpen wat er allemaal met je gebeurt.

    Dat je als persoon meer bent dan alleen iemand met een sluimerende hersenziekte die zinloze onzin produceert welke onderdrukt dient te worden.

    Veel mensen in de psychiatrie hebben natuurlijk opleidingen genoten waarin veel aandacht is geweest voor communicatie en omgang met mensen. Ik vind het dan ook fijn om te lezen dat je daar wel degelijk profijt van gehad hebt.

    Als je in de war dreigt te raken dan wil je eigenlijk ook helemaal niet bezig zijn met de risico’s van de psychiatrie binnenstappen op de rest van je leven. Wellicht kan dit project ‘Psychose Anders’ een bijdrage leveren aan het weerbaarder maken van mensen; ze te leren dat ze zelf kunnen kiezen om de verantwoordelijkheid te durven dragen voor hun eigen situatie.

    Er zullen altijd mensen zijn die deze verantwoordelijkheid niet kunnen dragen of die verantwoordelijkheid niet aandurven of waarbij de angst voor de psychose te groot is en voor hen is het pad van de chronische schizofrenie met medicamenteuze ondersteuning waarschijnlijk het beste pad.

    Wat dat betreft biedt de psychiatrie wel een schrikbeeld dat mensen zou moeten stimuleren om al in een zo vroeg mogelijk stadium te proberen de eigen autonomie terug te krijgen, de diagnose naast zich neer te leggen en met behulp van ‘psychosebegeleiders’ of vrienden de werkelijke oorzaken van de ontregeling aan te pakken en te leren begrijpen.

  4. Prettig om te lezen dat er blijkbaar mensen in de reguliere psychiatrie werken die enige ondersteuning kunnen bieden aan mensen die ervoor kiezen geen medicatie te nemen.

    Zoals ik al eens elders geschreven heb, is mijn psychiater alles behalve ondersteunend. Toen ik hem meedeelde mijn medicijnen te willen afbouwen en hem vroeg of hij iets wist wat mij daar verder bij kon helpen, kon hij niets noemen. Wel zei hij dat hij me gedwongen had laten opnemen als ik hier vorig jaar mee gekomen was. Dit voelde als een dreigement. Bepaald niet bemoedigend uiteraard. (!)

    Ik wil niet beweren dat ik anti-psychiatrie ben. Het is een pseudo-wetenschap en als mensen op wat voor manier dan ook enige baat hebben bij ‘behandeling’ is dat prima natuurlijk. Voor mij ligt het anders; ik voel me zwaar in de maling genomen door alles wat mij op de mouw gespeld is en kies de weg van herstel op mijn eigen manier. (1 van de grootste angsten die ik moet overwinnen is de angst voor de psychiatrie zelf, helaas….)
    Wanneer ik zover ben, meld ik me zeker aan als psychosebegeleidster. De behoefte hieraan zal waarschijnlijk alleen maar toenemen in de toekomst; en terecht. 😉

Plaats een reactie