Een Hersenreinigingsritueel

Laatst was ik in gesprek met iemand via deze site, en we hadden het over psychoses en de rol van degene die een diagnose stelt op het verdere verloop van iemands proces. Al pratend kwamen we tot de conclusie dat het ergens ook wel iets misdadigs heeft om mensen die in een kwetsbare fase in hun leven verkeren, te vertellen dat ze een ernstige ziekte in hun hersenen hebben, terwijl ze toch echt geen hersenscan hebben gemaakt, en er echt geen psychiatrische tumor kon worden gevonden in een of andere hersenkwab.

Heb ik een aantoonbare hersenstoornis of niet? (1)

Heb ik een aantoonbare hersenstoornis of niet? (1)

Op deze site zijn er inmiddels vele artikelen geschreven die vanuit allerlei perspectieven vraagtekens plaatsen bij het gebruik van de medische ziekteterminologie voor mensen die worstelen met de problemen en uitdagingen die het leven met zich kan meebrengen. Als er in werkelijkheid eigenlijk helemaal geen bewijs is dat iemand met een bipolaire stoornis, schizofrenie of een ernstige depressie, aanwijsbare zieke hersenen heeft, dan openen zich nieuwe mogelijkheden.

Dan is er namelijk eerder sprake van het ‘idee‘ dat er iets mis is met de hersenen, een soort metafoor die haast werkelijk wordt gemaakt door hulpverleners, familie, vrienden en uiteindelijk ook door de betrokken persoon zelf, die er zich zelfs psychiatrisch hersenstoornispatiënt door kan gaan voelen. Zo komt een idee, of een metafoor, als het ware tot leven en gaat de betrokken persoon ook daadwerkelijk het idee voeden dat er iets grondig mis is in zijn of haar hersenen.

Dit geloof, of misschien moeten we het wel een vloek noemen, wordt versterkt door medische woorden als medicatiegebruik, diagnoses, verpleegkundigen, artsen, ziekenhuizen, ziektekosten, ziekte-uitleg folders, declaraties, ziektewet, patiëntenverenigingen etc. Je moet dan wel van sterke huize komen om dit hele complex aan ‘Je hebt een hersenziekte‘-boodschappen naast je neer te kunnen leggen. Zeker als je dan ook nog rare dingen voelt en denkt, waarvan je niet goed weet hoe je daar mee moet omgaan.

DE VLOEK HERKENNEN EN DE TWIJFEL TOELATEN

Het goede nieuws is echter dat, ook al zeggen duizenden mensen dat je een hersenziekte hebt, dat daardoor nog altijd niet werkelijk een hersenziekte kan ontstaan. Het maximaal werkelijke is het idee, het geloof in een mysterieuze hersenziekte. En het mooie van een idee of een geloof is, dat het het te veranderen is. Goed, je kunt je voorstellen dat het een stuk lastiger is om een bepaald idee te veranderen als je er al vele tientallen jaren in gelooft, en je het volledig geïntegreerd hebt in je zelfbeeld, dan als je twijfelt aan het geloof, of er slechts een paar jaar of nog korter in gelooft.

Hoe het ook zij, in principe is ieder geloof te wijzigen, alleen ben je daar zelf hoofdverantwoordelijk voor. Durf je namelijk twijfel toe te laten of je wel wérkelijk zieke hersenen hebt? Zou het niet kunnen dat je een of andere hersenstoornis bent aangepraat, terwijl je misschien eerder tijdelijk even  ‘gek’ of ‘geflipt’ bent omdat het allemaal even teveel voor je is geworden. Dat er teveel dingen gebeurden die te pijnlijk, onprettig of raar waren, waardoor je even de controle bent kwijtgeraakt?

Wellicht is het dan wel vrij normaal dat je hersenen overuren gaan draaien, maar dat wil dan niet zeggen dat dat dan ook meteen een uiting is van gestoorde, zieke hersenen. Misschien is het wel een vrij normale reactie op ernstige stress.

Joel Rea (2)

Joel Rea (2)

DE VLOEK VERWIJDEREN

Voor degenen die zich openstellen voor de mogelijkheid dat hun psychiatrische ‘ziekte’ eigenlijk vooral een ‘idee‘ is, en niet veel meer dan dat, wil ik een hersenreinigingsritueel voorstellen. Via een denkbeeldige visualisatie, die ik hieronder beschrijf,  kun je werken aan het verwijderen van dat idee van een hersenziekte in je hoofd. En als eenmaal dat idee is verwijderd, het geloof is verwijderd, is ook de vloek uit je systeem en ontstaat er ruimte om op een liefdevolle wijze, en misschien met een glimlach in het reine te komen met de werkelijke pijn die ten grondslag lag aan het lijden.

De visualisatie is op een vrij korte wijze beschreven. Voel je vrij om ze verder uit te breiden met ademhalingsoefeningen, andere visualisaties, mindfulness elementen etc. Het gaat vooral om de kernhandelingen voor je te zien en te beleven. Wees je bewust van alle gevoelens die optreden in de verschillende fases van de visualisatie. Als het je niet lukt om het algemene beeld voor je te zien, zou je visualisatie kunnen inspreken (met je smartphone ofzo).

HERSENREINIGINGSVISUALISATIE 1

Ga op een comfortabele plek zitten, met losse, comfortabele kleren en neem je voor dat je iets moois gaat ervaren. Sluit je ogen en richt je aandacht eerst op je ademhaling en streef naar een aangename diepe en volle ademhaling. Stel je voor dat je verandering inademt, en starheid uitademt. Laat een gevoel van vrede in je komen, en doe net alsof je een glimlach voelt ontstaan op je gezicht.

Nu beweeg je – in gedachten of in werkelijkheid – met beide handen naar je hartstreek toe, waarbij je kleine cirkels draait. Terwijl je dat doet voel je dat je hart verandert in een liefdevolle, oneindige bron van liefdeszeep. Met deze zeep, zeep je handen in, op zo’n manier dat je ziet dat het flink schuimt, wees niet te zuinig en overdrijf met de hoeveelheid reinigende zeep die op je handen zit, laat het vele centimeters dik zijn. Zie ook de nodige zeepbellen in de lucht zweven.

Vervolgens beweeg je met je door je eigen liefde ingezeepte handen naar je hoofd. Je plaatst nu eerst je handen aan de zijkanten van je hoofd en vervolgens stel je je voor dat je je hersenen uit-rekt, zoals je een foto op een smartphone kunt uitrekken, en beweeg die dan voor je gezicht, waardoor je je eigen hersenen voor je ziet, maak ze ongeveer 1 meter in breedte. Je houdt ze met beide handen vast en je observeert je hersenen.

Op een gegeven moment merk je op dat er allerlei zwarte plekken zijn, op en in je hersenen. Je kunt dwars door je hersenen heenkijken: die zwarte plekken zijn de plekken waar de fantasie, of het geloof, het idee of de vloek rondom je hersenziekte zit. Je ziet ze en je kijkt er glimlachend naar en je verbaast je erover dat je er zo in geloofd hebt. Vervolgens worden je liefdevolle handen doorzichtig waardoor je je ook door je eigen hersenen kunt heenbewegen. Je gaat dan naar al die plekken waar het zwart is, en je begint te wrijven en te poetsen, en al snel zie je dat de plekken verdwijnen.

Neem er de tijd voor en zie hoe de zwarte plekken uit je hersenen worden schoongemaakt en ruimte maken voor fris naar citroen en lavendel ruikende hersenen die blinken zoals ze nog nooit hebben geblonken. Kijk er naar en voel wat het met je doet. Neem er de tijd voor, en breng je hersenen ook even naar je mond om ze te zoenen. Je mag ze ook een knuffel geven. Het is tijd om je hersenen weer lief te hebben. De vloek heb je verwijderd.

Zodra je het gevoel hebt dat je het zuiveringsritueel hebt afgerond, plaats je je hersenen weer op hun plek in je schedel, streel je nog wat over je hoofd, je glimlacht nog wat, en vervolgens ga je met je handen weer naar je hartstreek. Je maakt nog enkele rustige cirkels en sluit dan af met de woorden: “Ik houd van mezelf en ik heb mijn schone hersenen lief”.

Omarm de tranen die helend willen vloeien, om alle viezigheid weg te spoelen.

Omarm de tranen die helend willen vloeien, om alle viezigheid weg te spoelen (1).

AFRONDING

Graag hoor ik van mensen die deze visualisatie hebben uitgevoerd wat het bij hen heeft opgeleverd. Er zijn natuurlijk vele variaties denkbaar waarbij er reinigingsrituelen kunnen worden uitgevoerd met betrekking tot je hersenen. Ik kan je aanraden er de tijd voor te nemen, en ook niet te forceren als je al in een vroeg stadium emotioneel mocht worden. Het vrijkomen van de psychiatrisch vloek kan tot een emotionele wolkbreuk leiden. Laat je er niet door afschrikken, en geniet vooral van alles wat vrij mag komen.

VOETNOTEN
(1) Schilderij van Igor Morski – http://artforyourwallpaper.blogspot.nl/2013/01/surreal-art-igor-morski.html of op zijn eigen site: http://www.igor.morski.pl/
(2) http://scene360.com/main_news/8651/dogs-in-the-sky/#.UZ83Mz7QVLt

9 Reacties

  1. Ik ben doorheen een ernstige psychose gegaan. Ondertussen ben ik bijna 30, ik was bijna 20 toen de kwellingen begonnen. Omdat ik geen vertrouwen had in de gangbare medicamenteuze behandelingen, besloot ik op eigen houtje het roer om te gooien en mezelf te activeren, dag in dag uit, voor onbepaalde duur (d.m.v. lectuur uit de bib., schrijven(!)−mijn emoties van me afschrijven, lange afstanden lopen en wandelen,..).
    Ik was immers toch al terechtgekomen in ‘de Schrik van mijn leven’, wat had ik nog te verliezen? Met nog maar één doelstellingvoor ogen – herstellen uit het onherstelbare – ben ik mijn therapeutisch proces gestart. Vanuit die energie moest ik er alleen nog voor zorgen dat ik het nodige geduld en doorzettingsvermogen zou kunnen opbrengen.

    Ondertussen, jaargang tien van mijn therapeutisch proces, stel ik vast dat ik ongelooflijk vast was komen te zitten in angstgeladen denkbeelden (die onder meer betrekking hadden tot algemeen gangbare maar ongefundeerde overtuigingen over de mens, de wereld, het leven) en die fout zijn gaan evolueren. En populaire (Westers) psychologische modellen over psychopathologie maakten het allemaal nog ingewikkelder. Dit alles werd ondersteund door een fundamenteel gebrek aan (zelf-)vertrouwen en de daarmee gepaard gaande negatieve ervaringen en ernstige stress.
    Tien jaar geleden leek het onbegonnen werk om mijn evenwicht te herstellen. Maar langzamerhand, geleidelijk aan en zeer moeizaam verscheen er een lichtpunt aan het einde van de tunnel. Niet het licht van een trein die in mijn richting kwam afgereden, maar het licht van de vrucht van ‘bewustzijnswerk’. Inzichten zoals keuzeloos waarnemen (zie KRTISHNAMURTI Jiddu), aanvaarding van het onaanvaardbare (zie KEYES Kens’ Handbook to Higher Consciousness), en zo meer–gaven mij het nodige vertrouwen om mijn toestand te *laten* evolueren:
    Vaststellen wat er in mij omgaat in plaats van mezelf dicteren “hoe het zou moeten gaan”; evolueren naar meer mildheid in plaats van voortdurend en vergeefs proberen aan verwachtingen te voldoen; verschuiven naar een ingesteldheid van toewijding en betrokkenheid i.p.v. moedeloosheid en apathisch verdriet, etc.

    Op dit moment gaat het vrij goed met me. Drie maanden geleden ben ik voor het eerst terug aan het werken (drie volledige dagen/week na 5 jaar werkloosheid). ‘S avonds verblijf ik in een Pscychiatrisch centrum voor avond- en nachtopvang in afwachting van een eigen kamer via Beschut Wonen.

    De eerste vijf jaren had ik mij uitsluitend gefocust op (zelf-)therapie, gebaseerd op inzichten uit zelfhulpboeken die het leven benaderen vanuit een spirituele invalshoek. En de vijf voorbije jaren werd ik begeleid door een spiritueel volwassen persoon bij wie ik een wereld van waardigheid, vertrouwen en Levendigheid heb kunnen ontdekken en ontwikkelen. Met een werkloosheid/ziekte-uitkering kon ik de voorbije tien jaar bij mijn ouders verblijven, wat mij in de gelegenheid gesteld heeft om mijn therapeutisch proces zonder al te veel hinder te continuëren.

    Enkele auteurs van zeer zinvolle boeken:

    Anselm GRÜN
    Bob VANSANT (gespecialiseerd in depressies)
    Annemarie SCHIMMEL (vertalingen van werken van Muhammad IQBAL)
    Jiddu KRISHNAMURTI (Freedom from the known)
    Eckhart TOLLE (The Power of Now)
    Neale Donald WALSCH (de ‘Gesprekken met God’ en ‘Vriendschap met God’)
    Jallaludin RUMI (vertalingen van zijn ‘Masnavi’)
    Ken KEYES (Handbook to Higher Consiousness)

    • Wat een prachtig verhaal, Besluit, dank je voor het delen.
      Zelf heb ik ook veel gehad aan het lezen van Rumi, Walsch en Tolle.
      Van Rumi heb ik een spreuk op mijn tafel staan: “And if every way is closed before you, the secret one will show a secret path no other eyes have seen.’ (Vrij vertaald: ‘En wanneer alle wegen voor jou afgesloten zijn, zal De Geheime een geheim pad tonen dat geen andere ogen hebben gezien.’).
      Inderdaad kan het lijken of alle wegen gesloten worden als je in de psychiatrie terecht komt. En toch… zijn er andere wegen te vinden.

      • Jouw reactie doet mij heel veel plezier, dank je 🙂 En de spreuk vind ik een heel bijzondere, waouw! Toch straf dat je ook veel gehad hebt aan net die drie auteurs. Krishnamurti (die een soortgelijke spiritueel proces heeft ondergaan als Tolle) was mijn eerste ‘tegenschok’ dat mij wat kon loswrikken uit het genadeloos hardnekkige van de psychose. Een boek over Muhammad Iqbals’ oeuvre, dat ik een paar jaar eerder las, kon ik plots beter verteren. Daarna volgden anderen waarbij ik vooral halt hield bij Neale Donald Walsch, Rumi en Ken Keyes (Handbook to Higher Consciousness is echte aanrader).

        Courage(!) met uw proces. Wie zoekt die vindt, waar een wil is is een weg. Als je jouw ‘object van verlangen’ omsingelt, zo weinig mogelijk aan de toeval overlaat, dan kan je natuur niet anders kan dan jouw evenwicht beetje per beetje herstellen.

  2. misschien is dit wel interessant want ik ben in dit wak gevallen kom daar maar eens uit. gitta

  3. Ach mallerd. Het gaat niet om je hersenen, maar om je geest. En ik betwijfel of die ‘in’ je hersenen zit.

    Bevestig je met zo’n visualisatie niet juist dat het om de hersenen zou gaan en om iets kwalijks dat daarin zou zitten en verwijderd moet worden?

    Ofwel focus op wat je wilt en niet op wat je niet wilt.

    Mij heeft het in elk geval veel geholpen om me te focussen op mijn hart, maar dan niet via visualiseren maar op de capaciteit van het (emotionele) hart: (universele) liefde voelen én toepassen in de praktijk.

    • Hoi Helendegeest, de strekking van de visualisatie en dit artikel is nu juist dat je HET IDEE van een hersenstoornis gaat aanpakken, en ik kan je verzekeren dat er heel wat mensen te horen hebben gekregen dat er wel wat mis zou zijn met hun hersenen, en daardoor ook echt erin zijn gaan geloven. Deze visualisatie kan een bijdrage leveren aan het verwijderen van het ‘geloof’, ‘concept’ of idee van een hersenstoornis.

      Het moge toch wel duidelijk zijn uit de vele artikelen op deze site dat ik zelf niet erg geneigd ben om dat idee van een hersenstoornis te accepteren, maar dat wil niet zeggen dat er veel mensen zijn die dat in de loop van hun leven wel zijn gaan geloven, en voor hen is deze visualisatie vooral bestemd. Als je niet gelooft dat je een hersenziekte hebt, dan valt er ook niet veel ‘idee’ weg te halen!

  4. Hoi Joost – dit is Christina die per ongeluk inlogde als Helendegeest. Ik ben zelf één van de degenen die lange tijd hebben geloofd wat ik te horen kreeg over een ziekte in mijn hersenen.
    Mijn manier om daarvan los te komen verliep via het toepassen van de ideëen in de boeken die ik noemde in mijn reactie op Besluit. Ik blijf van mening dat het beter is je bezig te houden met ‘de geest’ dan met ‘je hersenen’…

    • Hoi Christina, ik kan niet anders dan herhalen dat het op geestelijke wijze (via een visualisatie) bezig zijn met iets geestelijks in je hersenen (namelijk een idee) uitermate geestelijk is, en dan ook volledig past binnen het idee van een ‘geestelijke benadering’ 🙂

Plaats een reactie