Leren de Signalen van je Lichaam te Observeren

Laatst kreeg ik een mail van Reinier die een interessante situatie beschreef, waarbij iemand met een verleden met psychotische periodes, door een mentale aandachtsverschuiving opeens af was van een bepaalde psychose-oproepende spanning.

Graag wil ik lezers stimuleren om dergelijke geestelijke handvatten en tips door te geven aan het team van Psychose Anders. De ondertitel van deze site is immers niet voor niets: een geestelijke benadering.

 

Hieronder volgt de mail van Reinier:

Ik heb zojuist een ervaring, die ik graag met anderen deel ter inspiratie.

Een kennis van me heeft een tweetal jaren geleden een psychose gehad, en is na een tweetal jaren met opname en anti-psychotica genezen verklaard.

Na een vakantie keerde ze terug, en kwam de psychose wel weer in zekere mate terug. Een kennis van haar ving haar op, stelde haar gerust en bracht haar met praten weer terug in redelijk stabiele staat, hoewel ze sindsdien nog steeds pre-psychotische klachten heeft.

Ze heeft een grote drang om zonder medicijnen en op eigen kracht in haar leven te willen staan. Ondanks alle aandrang van mensen die zeggen dat ze de medicijnen nodig heeft om normaal te kunnen zijn.

Zoals ik haar zie barst ze nu van de levensenergie, dat er alleen af en toe wat ongecontroleerd uitkomt. Maar zij heeft heel veel passie, die vele anderen in onze maatschappij onderdrukken, waardoor een bepaalde matheid kan ontstaan.

Omdat ze uit haar woning moest bood ik aan dat ze tijdelijk bij mij kon intrekken. Ik hielp haar met wat lichaamswerk om meer te aarden, maar haar gedrag bleef instabiel wat met name ’s nachts lastig beheersbaar is, omdat ze nauwelijks tot slapen kan komen. Dit is een factor waardoor het psychose risico eigenlijk ontstaat.

Na een wat climax-achtige nacht heb ik haar uitgelegd hoe ze mindfulness kan doen. En ik heb haar daarbij verteld dat ze dat eigenlijk de hele dag door kan doen.

En dan heb ik het niet over de mindfulness waarbij je je gedachten observeert: het probleem met (haar) psychose is voornamelijk dat ze stemmen hoort die haar zelfs dwingend dingen kunnen zeggen die erg schadelijk kunnen zijn. Ik noem deze stemmen even ‘entiteiten’.

Als ze dus haar gedachten observeert is er nog steeds het probleem dat ze dan rechtstreeks in het gezicht van deze entiteiten kijkt, waardoor vroeger of later het verhaal ontstaat dat ze dingen moet doen.

Wat ik haar leerde is om verbinding te maken met haar ‘felt sense’ (wordt ook wel bij traumaverwerking toegepast): dus als ze merkt dat ze in een ‘ding’ zit (emotie, dwingende gedachte, entiteit) om dan naar haar lichaam te gaan en te kijken waar dat ‘ding’ zit.

Zoals vipassana het leert voel je dan vaak bijvoorbeeld een verharde worstvorm in de buik. Ik vroeg haar om haar aandacht bij deze vorm te houden, en te observeren of hij verandert (groter/kleiner/verplaatst/meer of minder pijnlijk of gespannen, etcetera).

Ik vertelde haar dit, en ze zei dat dat haar benauwde. Dus ik vroeg ‘ok, waar in je lichaam voel je dit?’, waarop ze eigenlijk onmiddellijk haar spanning zag wegglijden.

Vaak wordt mindfulness voor psychose afgeraden omdat mediteren de kans op een psychose kan vergroten. In mijn ogen bestaat de psychose echter uit het geloof in de beelden.

Ik voel dus, dat wanneer de aandacht van de beelden en/of stemmen naar de felt sense (voelen) kan worden gebracht, dat de entiteit/stem/het beeld in feite niet meer bestaat en er alleen maar rust is.

Deze vrouw heeft het toegepast bij een familiebezoek, en nu al gezegd dat het wondertjes heeft opgeleverd.

Ik hoop dat mensen hier iets aan kunnen hebben.

Eén reactie

  1. Zeer interessant artikel. Ik denk dat ‘gronden’ bij (dreigende) psychose heel belangrijk is. Wat ik lees in het artikel gaat het over ‘gronden’ in de zin van ‘weer contact maken met wat je in je lijf voelt’. Misschien is het wel een kwestie van wáár je aandacht naar toe brengt. Naar ‘schimmige beelden en gedachten’ (die dan mogelijk tot wanen en hallucinaties worden), waardoor je verder weg raakt uit de realiteit van ‘hier en nu’. Focussen op ‘wat voel ik in mijn lichaam; in mijn buik; voel ik het contact met mijn voetzolen, voel ik de stoel onder mijn billen’ werkt echter heel goed (naar mijn idee) om juist weer ‘te landen’ en er niet zo uit te vliegen.
    Als we spreken van ‘meditatie’ kan het dus zijn dat het belangrijk is, wáár op we mediteren… waar we onze aandacht (bewustzijn, vermogen tot voelen) op richten.

Plaats een reactie