Gek worden door Militaire Uitzending in Combinatie met zelf opgelegde Druk

Hieronder volgen de ervaringen van een voormalig militair, Harold, die beschrijft hoe hij psychotisch werd door een combinatie van druk door een militaire uitzending naar het buitenland en het erg hoog leggen van de lat qua tennis. Interessant hierbij is ook de manier waarop Harold probeerde om te gaan met het rare verlangen naar spanning dat hij had overgehouden. Uiteindelijk heeft hij zijn medicatie kunnen afbouwen, waarbij hij zegt: “Diepgaande contacten in een vertrouwde setting zijn van levensbelang…“. Lees hieronder zijn verslag:

In 2009 heb ik een psychose gehad. Ik had waanbeelden en een achtervolgingswaan. Een auto-ongeluk moest er aan te pas komen omdat de hulpverlening me niet kon helpen. Hier ging een heftig verleden aan vooraf. Ik zat bij de elite eenheid van de luchtmobiele brigade wat zwaar en veeleisend was. Ook tenniste ik op hoog nivo.  Die twee factoren zorgden ervoor dat ik in 2009 een psychose kreeg.

Ik wilde beide initiatieven volhouden koste wat kost. Na de uitzending naar Irak in 2004 was ik allang niet meer dezelfde. De ellende en vooral die immense druk die opgelegd werd tijdens de uitzending zorgde na de uitzending tot veel problemen. Tijdens de uitzending waren er een tiental incidenten van klein naar groot. Een hinderlaag was de grootste. Daar heb zijdelings maar toch middenin gestaan want je krijgt alles mee over de radio. Het balanceren op leven en dood koste me de kop. Na de uitzending kreeg ik PTSS [red: post traumatische stress stoornis]. Dat komt veel voor bij militairen.

Zo zocht ik rellen op, kwam ik op ongure plaatsen, ging zelf voor de gein (spanning) een wietplantage in huis opstarten. Uitgaan, vrouwen versieren, naar het casino…allemaal, begrijp het goed, om diezelfde spanning weer terug te krijgen, want ergens vond ik het ook spannend. Dat hier de uitkomsten niet goed van zijn spreekt voor zich.

In een uiterste krachtsinspanning wilde ik voor het tennis gaan om zo het hoogste nivo te bereiken, maar in combinatie met de PTSS brak er iets, waardoor een psychose onstond. Ik stond er middenin en gaf er geen aandacht aan en bleef doorgaan. Ik speelde gewoon tennistoernooien of er niets aan de hand was en dat ging helemaal mis. Ik ben zelfs tot 3 keer toe met politiebegeleiding van de baan gehaald.

Een ongeluk met een motorrijder (goed afgelopen gelukkig) bracht me in één klap naar de psychiatrie. Ik werd opgenomen…nou wat zich daarafgespeeld heeft bespaar ik je, maar ik had een nieuwe tegenstander. Hoe red je je vege lijf hier uit? Van een psychotherapeut had ik nog nooit gehoord en van de psychiatrie wist ik het bestaan geeneens.

Na een terugval in 2010 was ik radeloos…ik stond na afbouw van medicatie weer op de rand van een psychose. Ik had de problemen niet uitgediept en dan reageert je lichaam met een halt: een psychose. Er lag een kaartje op tafel van een therapeut, maar  ik geloofde er niet in. Ik had zulke nare dingen van al die hulpverleners gehoord…het vertrouwen was weg. Ik ben er toch heengegaan en deze man was zo vriendelijk en na een een eerste ontmoeting zat ik na afloop zielsgelukkig in een cafeetje het te vieren voor mezelf. Deze man kan mij echt helpen.

In een jaar tijd hebben we afgerekend met PTSS door EMDR behandelingen. Ik ben nu een jaar van de medicatie af betreft de psychoses, die ik heel geleidelijk heb afgebouwd. Voor mij is het zeker . Diepgaande contacten in een vertrouwde setting zijn van levensbelang.

 

Update eind januari 2013: Dit artikel is ook gepubliceerd door argusoog met daarbij ook enkele interessante reacties.