Hieronder volgt een fragment dat afkomstig is uit het boek ‘Bewustzijn als medicijn‘ van Gill Edwards. Een echte aanrader voor degene die geloven dat psychiatrische problemen vooral niet-lichamelijke oorzaken hebben. In dit citaat kun je lezen over hoe iemand die 20 jaar lang de diagnose bipolaire stoornis met zich had meegedragen opknapte doordat ze een verandering teweeg bracht in de oorzaken van haar problemen.
“Een bipolaire stoornis bijvoorbeeld is een mentaal gezondheidsprobleem dat naar men algemeen aanneemt ‘veroorzaakt’ wordt door gebrekkige genen of een verstoorde biochemie (1).
Therapeut en auteur Sasha Allenby worstelde ooit met de bipolaire stoornis, naast meervoudige verslavingen en het chronische vermoeidheidssyndroom (ook bekend als ME).
Toen ontdekte ze de energetische psychologie en andere vormen van genezing, en ging aan haar herstel werken. Op een workshop over Matrix Reimprinting, herinnerde Sasha zich een traumatisch incident uit haar jeugd, waarin een paar ongepaste foto’s van haar waren genomen. Hoewel ze het als volwassene voor elkaar had gekregen om die foto’s te bemachtigen en te vernietigen, zat er nog steeds een bevroren en getraumatiseerd zelf in haar verborgen.
Als ze over deze herinnering praatte, werd de stress-respons geprikkeld, en daalde ze snel af naar het zwarte gat van depressie – waarvan ze uit lange ervaring wist dat die weken zou aanhouden.
Gelukkig zag een ervaren therapeut Sasha’s ellende en hielp haar de gebeurtenis te verwerken. In haar visualisatie kreeg het bevroren zelf uit het verleden een doos lucifers, en de aanmoediging om de doos foto’s in de brand te steken. Tot Sasha’s verbazing nam de depressie onmiddelijk af – en dit markeerde het abrupte eind van haar bipolaire stoornis, die nooit is teruggekeerd.
Een ernstige aandoening die twintig jaar had geduurd, en die door de meeste artsen wordt beschouwd als genetisch of biochemisch van oorsprong, werd in een half uur tijd volkomen opgelost – door de gebeurtenis te verwerken die haar had getriggerd.”
Voetnoten
(1) https://psychoseanders.wordpress.com/2010/01/27/de-mythe-van-de-chemische-onbalans-in-de-hersenen/
Filed under: Beperkingen Medische Model, Lichaam en Geest, Psychosebenadering |
Psychose Anders : Een Geestelijke Benadering 
“Een ernstige aandoening die twintig jaar had geduurd, en die door de meeste artsen wordt beschouwd als genetisch of biochemisch van oorsprong, werd in een half uur tijd volkomen opgelost – door de gebeurtenis te verwerken die haar had getriggerd.”
Dat een ernstige aandoening als de bipolaire stoornis eindig kan zijn in gunstige gevallen, dat weten we nu wel. Maar kan hij in een half uur “oplossen”? Dat zou mooi zijn. Maar zo werkt het hoogstwaarschijnlijk niet. De mensen op deze site doen er aanmerkelijk langer over. Zou het een marketing truc zijn, weer een manier om snel geld te verdienen? De web site van “Sasha Allenby” adverteert met cursussen en boeken. Wat moet je geloven van de site?
Dit: “Matrix Reimprinting is the single most effective technique for rewriting these ‘small-t traumas’, so we can return to peace, joy and happiness in the present”. Dit lijkt me niet te slaan op de bipolaire stoornis, die mede door grote, vroege jeugdtraumas veroorzaakt wordt.
Of dit: “From a quantum physics point of view we have an infinite number of possible pasts or futures”. Wat zegt dit anders dan dat je vele mogelijkheden hebt om je verleden betekenis te geven, en dat je toekomst ook vele mogelijkheden kent? In ieder geval dat men gewichtig probeert te doen met dat “quantum physics”. Een vaker gebruikte truc.
De geadverteerde techniek, “Matrix Reimprinting” is een zoveelste psychotherapeutische techniek die snel succes belooft. Sommigen proberen een graantje mee te pikken door het “de bipolair stoornis is niet louter chemich of biochemisch van oorsprong” verhaal te gebruiken. Willen de PsychoseAnders deelnemers zich hiervoor laten gebruiken? Ik niet. Maar natuurlijk ben ik benieuwd naar ervaringen van deze deelnemers.
“Sommigen proberen een graantje mee te pikken door het “de bipolair stoornis is niet louter chemich of biochemisch van oorsprong” verhaal te gebruiken.”
Dat komt er redelijk degenererend uit, jij denkt dat dit niet waar is?
Het is goed om je trauma’s uit het verleden op een veilige manier aan te pakken, maar om te stellen dat je daarmee genezen bent van een bipolaire stoornis gaat mij wat ver.
Afgaande op het bovenstaande verhaal krijg ik sterk het vermoede dat bij Sasha Allenby ooit ten onrechte de diagnose bipolaire stoornis is gesteld. Jammer dat niet vermeld wordt waaraan ze verslaafd is geweest, want er zijn allerlei geestverruimende middelen die psychoses uitlokken. En een depressie ontwikkelen na een jeugd trauma is ook niet ongewoon. Haar website geeft daar helaas geen uitsluitsel over, alleen maar juich verhalen over EFT en Matrix reimprinting.
Wat is genezen zijn van een bipolaire stoornis? Een definitie is: geen psycho actieve medicijnen meer gebruiken, en geen een psychiater meer bezoeken. Het betekent (gelukkig!) niet dat je dan geen stemmingswisselingen meer hebt. Maar wel dat je zonder psychiater en medicijnen kunt. In de praktijk komt het er op neer dat je net als ieder ander met sport, op tijd afstand nemen enz. voldoende stabiliteit bereikt.
Bij mij zijn de manische en depressieve periodes wel weg,ik voel me dus ook genezen.
Waarom schrijf je dat je (gelukkig ) niet de stemmings wisselingen kwijt bent? Manisch zijn lijkt leuk maar trekt je helemaal de diepte in is mijn ervaring.
Het idiote van mij zelf was toen ik niet manisch was ik mijzelf speciaal vond omdat ik de gave had om manisch te kunnen worden. Het heeft er m.i. ook voor gezorgd dat het mijn genezing in de weg heeft gestaan.
Eigenlijk zie ik dat beeld wel meer bij mensen die manisch depressief zijn.
Brighid schreef: “Waarom schrijf je dat je (gelukkig ) niet de stemmings wisselingen kwijt bent?”
Ik schreef dit niet. Ik schreef: “Het betekent (gelukkig!) niet dat je dan geen stemmingswisselingen meer hebt.”
Als je totaal geen stemmingswisselingen meer hebt, dan heb je geen emoties. En zonder emoties kom je niet in actie, en staat je ontwikkeling stil.
lk dit gegeven voorleggen aan mijn psychiater, kunnen alle andere specialisten ook naar huis? Het zou echt heel mooi zijn als dit zo zou werken, ieder mens is verschillend en ook het ziektebeeld.
Ik heb deze week gehoord over een boek dat heet ‘Not crazy’. Het schijnt te gaan over hoe traumatische ervaringen altijd ten grondslag liggen aan zogenoemde psychiatrische stoornissen. Misschien ga ik het aanschaffen.
Ik heb niet meer gelezen dan bovenstaand artikel en de reacties…
Zelf geloof ik wel dat een enkele sessie mogelijk ‘bipolaire klachten’ kan opheffen, al zal dat misschien niet zo vaak gebeuren.
Mijn idee is dat het mogelijk is om een heel stuk ‘ballast’ uit het verleden los te laten door trauma’s te verwerken – op welke manier ook en dat kan inderdaad soms in een enkele sessie zijn. En dat zal beslist heel veel invloed kunnen hebben op iemand’s ‘stemmingen’.
Ik heb zelf veel ‘werk’ gedaan – heel wat sessies – waar het gaat om het loslaten van negatieve ervaringen uit mijn jeugd en het veranderen van daaraan verbonden overtuigingen. Ik denk dat het beslist (veel) heeft bijgedragen aan mijn situatie nu: geen medicatie meer gebruiken en geen ‘ziektesymptomen’ (ernstige en langer durende stemmingsproblemen) meer hebben.
Bedenk wel dat de criteria om een diagnose ‘Bipolaire stoornis’ te krijgen steeds verder verruimd worden. Dit beschrijft Robert Whitaker ook in zijn boek ‘Anatomy of an Epidemic’. Was het vroeger nodig om langdurig en ernstig manisch of depressief te zijn wilde je zo’n diagnose krijgen, nu is het al zo dat men bij slechts heel lichte ‘symptomen’ dit stempel opgedrukt kan krijgen.
Mijn eigen definitie van ‘genezen’ is dan ook dat je geen medicatie gebruikt en een ‘goed leven’ kan leiden zonder al te veel ‘stemmingswisselingen’ en zeker zonder ziekenhuisopnames.
(Op zich vind ik ‘stemmingswisselingen’ geen goede term, ik gebruik het even voor het gemak. Ik kan me namelijk afvragen of ‘stemmingen’ werkelijk het probleem zijn en of ze ‘schommelen’, of dat er heel andere factoren aan de hand zijn. Bijvoorbeeld inderdaad problemen die veroorzaakt worden door onderdrukte herinneringen aan trauma.).
Of je wel of geen psychiater gebruikt is voor mij minder relevant als criterium. Ik zie vooralsnog nog steeds een psychiater, weliswaar één die gelooft in ‘genezing’ van de bipolaire stoornis. En zij het dat ik deze psychiater maar zelden meer bezoek. Psychiaters hebben als het goed is ook inzicht in de rol van traumatische ervaringen en hoe die te boven te komen. Kunnen ook adviezen geven t.a.v. hoe met bepaalde kwesties om te gaan als je niet meer ‘manisch depressief’ bent.
Sexueel misbruik in de vroege kindertijd kan ook een oorzaak zijn van latere psychopathologie.
Volgens mij is jezelf wegcijferen ook wel een reden om bipolaire klachten te krijgen. Of niet los kunnen laten,zo wilde ik koste wat het koste mijn huwelijk redden toen.In die tijd was ik ook steeds aan het graven naar oplossingen en maar blijven graven.
Nog steeds zie ik vooral vrouwen die zich wegcijferen,die zien taak verdeling als rolverdeling en dan kan je rare dingen krijgen. Vrouwen die op tijd thuis moeten komen voor de kinderen dat snap ik maar vrouwen die naar huis (moeten) om warm eten voor hun man klaar te hebben zie ik nog steeds ook bij hele jonge vrouwen.
De idiote gedachte dat een volwassen man niet voor zich zelf kan zorgen zie ik nog steeds,toen ook bij mijzelf.
Ook ik was druk,deed MIJN huishouden,verzorgde MIJN kinderen had daarnaast ook nog een baantje en vond dat ik ook nog voor mijn volwassen man moest zorgen.
Hoe cijfer jezelf weg?
Wat ik herken is het graven naar oplossingen als één van de factoren waardoor ik doordraaide.
Met “graven naar oplossingen” bedoel je nadenken over het verleden, om er achter te komen wat er daar gebeurd is, waardoor je je nu slechter voelt dan je zou willen? Vroege herinneringen komen terug met de uitleg die je er als kind aan gaf. En die kan verkeerd zijn. Zo kan je moeder verschrikkelijk veel van je houden. Daardoor zing je tot haar plezier avond na avond in bed Heintje’s “Mama, je bent de liefste van de hele wereld”. Maar later kun je er achter komen dat deze liefde te intens en te langdurig was, en uiteindelijk verstikkend werkte. Terwijl ze het wel als liefde bedoelde. Maar ze wist niet, kon niet weten dat het verkeerd uitpakte. Dit is een belangrijk deel van mijn geschiedenis. Die van een symbiotische moeder-kind relatie die tot bipolariteit leidt. Zie bijvoorbeeld “De verborgen boodschap van psychische stoornissen” van Franz Ruppert:
http://www.bol.com/nl/p/symbiose-en-autonomie/1001004010202374/
Ook:
http://www.bol.com/nl/p/de-verborgen-boodschap-van-psychische-stoornissen/1001004005750878/
Er is ook een Nederlandse site met materiaal van Frans Ruppert:
http://www.interaktiel.nl/artikelen
Het verleden verwerken is niets anders dan de kinderlijke uitleg vervangen door een betere. Dat is niet makkelijk, omdat je dan diep zittende overtuigingen moet veranderen. En doordat je dreigt in het verleden te blijven hangen, dat niet heel helder geordend in je hoofd zit. Bij een psychose komt er van alles ongeordend naar boven, met de emoties van vroeger. Mijn moeder is oud, en haar mogelijke einde voel ik van tijd tot tijd als het zingende kind, dat haar niet kan missen.
Herinneringen zijn als als de broodkruimels van Klein Duimpje, die je de weg terug wijzen. Maar een mens hoeft alleen terug als hij/zij niet meer vooruit kan komen. Om vooruit te komen strooi ik dan ook broodkruimels vooruit: ik plan afspraken met vrienden en kennissen. Contact maken en houden met anderen is heel belangrijk.
Prachtig beschreven, jsgn3!
Bij mij was het echt graven naar oplossingen om mijn huwelijk te redden. Heel veel praten met mensen met de vraag ” waarom doet hij dat?” of hoe kan ik er voor zorgen dat hij mij anders behandeld,dat hij mij ziet staan,dat soort dingen.
Ook mijn gedrag gaan aanpassen zoals hij het wilde,waardoor ik mijzelf ook niet meer zag staan. Die idiotie van mijzelf dat ik toen niet wilde loslaten.
Achteraf is niet meer bij die man zijn het beste geweest wat er kon gebeuren,alleen zijn toen wel de psychoses begonnen en ben ik uiteindelijk meer dan 20 jaar manisch depressief geweest.
Nu kan ik wel helemaal terug in mijn verleden gaan waarom ik zo vast wilde houden maar eigenlijk lijkt het me beter om maar te leren om daar aan te werken.Leren loslaten dus.
Overigens is de relatie met mijn moeder ook altijd een drama geweest en ben ik er van overtuigd dat anderen je helemaal gek kunnen maken.
Op de school van mijn dochter zie ik hoe er huiswerk uitgedeeld wordt. Geen enkele leerkracht weet van elkaar wat de ander geeft waardoor je situaties krijgt dat kinderen helemaal in de stress raken,overgevoelig en machteloos voelen. Mijn dochter moet echt werken voor haar cijfers en met haar nog wat klasgenootjes/vriendinnen.Daarnaast nog de eeuwige mantra van de leerkracht dat ze vooral wel er wat aan moeten doen anders halen ze het examen niet.
Persoonlijk vind ik dit echt gek makend.
‘Graven naar oplossingen’, daarmee bedoel ik persoonlijk een fanatiek en verwoed graven vanuit een angst om b.v. niet goed genoeg te zijn of vanuit een paniekgevoel dat het probleem NU opgelost moet worden.
Dat is iets anders dan rustig terugkijken naar je verleden en daar met goede hulp iets aan ‘doen’. Het heeft m.i. beslist heel veel zin om te werken aan je verleden en belemmerende overtuigingen en vast zittende emoties los te laten.
Maar dat is iets anders dan jezelf, je psyche en je lichaam (b.v. niet meer slapen, niet meer (gezond) eten enzovoorts) verwaarlozen en geweld aan doen omdat je het gevoel hebt dat er ‘per se’ NU een oplossing moet komen voor je knelsituatie. Mijn indruk is dat dat bijdraagt aan ‘ontsporen’.
Daar ben ik het mee eens. Het “graaftempo” moet niet te hoog liggen.