Voornamelijk geprikkeld door het artikel ‘In de Wurggreep van het Medische Model‘ ben ik verder gaan denken over de onderliggende boodschap die mensen krijgen als hen hulp wordt geweigerd bij het afbouwen van hun medicatie.
Voordat ik tot deze boodschap kom wil ik even een gesprekje aandragen dat ik laatst had met iemand. Die persoon was naar het dolhuys geweest om daar een tentoonstelling te bekijken over 100 jaar psychiatrie. Ze was er erg van onder de indruk en dan vooral door de toch aardig gruwelijke wijze waarop psychiatrische patiënten werden behandeld.
“Gelukkig is het nu allemaal een stuk beter”, zei ze ter afsluiting. Ik antwoordde dat het nu natuurlijk allemaal wel anders is, maar dat er qua houding eigenlijk misschien niet eens zo heel veel veranderd is. Misschien is er eerder sprake van een ‘eufemistische slag’, in de zin dat er zachtere woorden worden gebruikt met een quasi-wetenschappelijke klank.
Want is er wel zoveel verschil tussen de opmerking: “Je hebt een hersenziekte die schizofrenie heet en daar kom je nooit meer van af” en “Je bent gek en bovendien: eens een gek, altijd een gek.”
Dat laatste klinkt natuurlijk niet zo sympathiek en ook niet wetenschappelijk verantwoord, maar in werkelijkheid komt het daar toch wel vaak op neer.
Vooral als mensen die met eufemistische termen als ‘schizofreen’ of ‘manisch-depressief’ zijn betiteld de wens uiten te willen afbouwen kunnen ze geconfonteerd worden met de volgende gedachtelijnen: “Je weet het niet, maar eigenlijk ben je gek en niet geheel toerekeningsvatbaar en daarom ben je niet in staat om goed te beoordelen wat het beste voor je is en veel gekken willen graag van hun medicijnen af, maar gelukkig zijn er artsen die je kunnen helpen in dit soort situaties. Het hoort bij je gek-zijn. Vertrouw ons maar en neem gewoon je medicatie: het is genetisch: je waanzin zit in je cellen.”
Filed under: Algemeen | Tagged: chronisch ziek, dolhuys, gek, genetische aanleg, psychiatrie, waanzin, ziektebeeld |
Psychose Anders : Een Geestelijke Benadering 
Ja, dit doet erg pijn.
Rebecca Schildklier
Het boek “Weg uit manisch-depressive levenspatronen door Dick Tom geeft inzicht hoe manische dan wel depressieve schommelingen ontstaan. Echt aan te bevelen om te kopen, slechts Euro 14,-
Een korte samenvatting van het boek:
Onverwerkte innerlijke pijn uit ons verleden, is vaak een bron van diepe angst voor herhaling van, of zelfs de herinnering aan, de situatie waarin we deze pijnen opliepen.
Deze diepgelegen angst drijft ons tot één van de twee volgende gedragsreacties: of we vluchten uit angst voor de pijn in een depressieve-passieve houding, en/of we vechten uit angst voor de pijn in een agressieve-overactieve houding.
Deze zo te noemen ‘slingerwerking’ die zich uit in allerlei manisch-depressieve levenspatronen is blijvend tot rust te brengen door de innerlijke pijn te verzorgen.
Hartelijke groet,
Harald
Alles wat licht werpt op de “ziekte” helpt mee om verandering te bewerkstelligen. Echter door dat ene zelfde etiket lijkt er echter geen ruimte te zijn voor een bredere kijk, en wordt alles over een kam geschoren. De mens wordt zo te kort gedaan, immers men wordt niet gezien als volwaardig alleen als iemand waar wat aan mankeert. De reguliere blijft maar tussen bepaalde grenzen bivakkeren. Het is zo gemakkelijk om te zeggen dat iemand geestesziek is als hij of zij niet binnen het plaatje van hun past, terwijl dat plaatje allang verouderd is, de mens denkt niet alleen met z’n hersenen, we zijn zoveel meer, wanneer zien zij toch eens in dat we allen een eenheid zijn en met alles, het hele Universum in contact staan. Niet wij maar zij lijken wel ziek van geest. Daar kun je toch wel van spreken als het zo’n grote tekortkoming betreft. Misschien ben ik wat cru, niet mijn gewoonte, maar dit gaat wel om grote groepen mensen, die niet gek zijn, maar anders denken dan de doorsnee, gevoeliger veelal dan de doorsnee.
Er zijn gelukkig veel mensen tegenwoordig die merken dat er bewustzijnsverandering plaatsvindt, waarom gaat het binnen de geneeskunde zo langzaam? Pharma en gevestigde orde?
Ik wens iedereen veel inzicht en begrip.
Hartegroet Aly