Zelfdiagnose bij Schizofrenie en Psychoses

Binnen dit project wordt gesteld dat het stellen van een diagnose ‘schizofrenie’ of  het ‘disfunctionele perceptie syndroom‘ eigenlijk neerkomt op het aanbieden van een vloek aan de betrokkene. Deze diagnose wordt vaak vergezeld met de boodschap dat er sprake is van disfunctionele hersenen die vooral met medicijnen nog enigszins in bedwang gehouden kunnen worden. Wellicht bestaat er een mogelijkheid tot remissie, maar dan vooral als je wel trouw je medicijnen blijft nemen.

Het is daarom tijd voor een andere insteek en daarbij zou wellicht ook de betrokkene zelf een rol kunnen spelen. Ook al is iemand die psychotische periodes doormaakt waarschijnlijk niet in staat om precies te beoordelen of hij voldoet aan de criteria voor schizofrenie, denk ik wel dat iemand in staat is om zelf aan te geven wat voor een soort aanpak het beste bij hem zou passen.

En aangezien de bejegening sterk afhangt van de diagnose is het ook zaak om zelf te kiezen welke diagnose je de mogelijkheid biedt om je er mee te vereenzelvigen. Hieronder noem ik enkele mogelijke diagnoses in het ‘omgaan-met-psychoses’-spectrum:

A.CHRONISCHE SCHIZOFRENIE
Een persoon accepteert deze diagnose als hij ervan overtuigd is dat er sprake is van hersenen die niet goed functioneren. Er hoeft dan niet of nauwelijks gezocht te worden naar mogelijke psycho-sociale oorzaken. Er is geen sprake van werkelijke verantwoordelijkheid voor de situatie. Het inkomen en onderdak is verzekerd. Het hele leven dient zo te worden ingericht dat er niet teveel stress is. Je kunt steeds verwijzen naar de wijsheid van de wetenschap, artsen en psychiaters. Medicatie dient regelmatig te worden ingenomen. Het heeft zo zijn voor- en nadelen. De pijn of de angst voor de oorzaken kan té onaangenaam zijn.

Zie ook: Secundaire Ziektewinst.

B.TIJDELIJKE SCHIZOFRENIE
De betrokkene is uitgeput en verkiest het om even bij te komen. Je accepteert tijdelijk de kenmerken van de chronische schizofrenievariant, maar je weet altijd dat het slechts tijdelijk is. Je probeert op krachten te komen om uiteindelijk de sprong te wagen naar diagnose C.

C.DE INNERLIJKE VERKENNER
Je kiest voor deze diagnose als je je niet lekker voelt bij bovengenoemde diagnoses A en B. Consequenties van deze keuze zijn dat je accepteert dat je zelf ook verantwoordelijkheid draagt om te proberen te ontdekken wat tot de ‘waanzin’ heeft geleid.

Je staat erg sceptisch ten opzichte van geest- en emotieleven onderdrukkende farmaceutische producten omdat je gelooft dat je juist een scherpe geest en een krachtig hart nodig hebt om door te dringen tot de werkelijke oorzaken.

Je durft tegen sommige mensen open te zijn over de verscheurende gedachten die je hebt, hoe beschamend, onprettig of pijnlijk ze ook mogen zijn. Je hebt er vertrouwen in dat je onder de juiste omstandigheden een zelfgenezend vermogen kunt aanboren dat inzichten kan aanreiken waardoor volledig herstel mogelijk wordt.

Het vereist lef en doorzettingsvermogen en hierbij kan de hulp van mensen die psychoses kunnen begeleiden van belang zijn: dat hoeven geen professionals te zijn (hoewel dat ook goed mogelijk is als ze innerlijke verkenners kunnen accepteren), maar vooral mensen die ook het vertrouwen hebben in het vermogen om de innerlijke kracht weer te hervinden en die bovendien niet met zichzelf overhoop liggen.