Het belang van Ziekte-Geloof

Tijdens een mailuitwisseling met een lid van het Psychose-Anders-Team viel de naam Louis Sass, van wie ik alleen Engelstalige informatie kon vinden. Ik moest daarbij denken aan de kritische professor van de Universiteit van New York, Thomas Szasz welke veel geschreven heeft over de wankele basis waarop het geestelijke ziektesysteem werkelijk is gebouwd.

Op zijn wikipedia-pagina staat een intrigerende gedachte die veel overlap heeft met de strekking van het artikel ‘Psychose-educatie: verspreiding van Geestverlammende Informatie‘:

“het gevecht om de definitie is onmiskenbaar het gevecht om het leven zelf. In de klassieke Western vechten twee mannen wanhopig om het bezit van een wapen dat op de grond is gegooid: wie het wapen te pakken krijgt, schiet als eerste en blijft in leven; zijn tegenstander wordt neergeschoten en sterft. In het gewone leven gaat het gevecht niet om wapens maar om woorden; wie het eerst de situatie definieert is de winnaar; zijn tegenstander het slachtoffer.

In een gezin kunnen bijvoorbeeld man en vrouw, moeder en kind niet met elkaar opschieten; wie definieert wie als lastig of geestelijk gestoord?…[degene] die als eerste het woord te pakken krijgt, legt de werkelijkheid op aan de ander;[degene] die definieert is dus de sterkste en leeft; en [degene] die wordt gedefinieerd wordt onderworpen en kan er aan onderdoorgaan.

Om mensen met uitzonderlijke psychische stressverschijnselen weerbaarder te maken is het van belang om ze te leren te denken in een taal die het meest helend kan werken. Tijdens het eerste soteriacongres in Maastricht op 3 september 2009 werd op een bepaald moment de vraag vanuit het publiek gesteld over het belang van ziekte-inzicht.

Hierop antwoordde de aanwezige psychiater Detlef Petry op een wijze die door menig ander hedendaagse psychiater niet zal worden onderstreept. Hij suggereerde namelijk dat zolang iemand niet bereid is om te accepteren dat hij werkelijk geestelijk ziek is, dat eerder een teken van gezondheid is dan iets pathologisch.

In die zin is taal een machtig wapen en kan het zinvol zijn om niet langer te spreken over ‘ziekte-inzicht’, maar over ‘ziekte-geloof’. De meest makke psychiatrische schapen krijg je immers door ze te laten geloven dat ze werkelijk ziek zijn.