Psychose is voor mij geen Ziekte

Eind april 2009 kreeg ik een mail van Ruud. Hij schreef me over zijn twee psychotische periodes en hoe hij vastberaden is de wonden die geleid hebben tot de psychoses te helen. Hij gelooft niet dat psychoses een ziekte zijn. Hij ziet ze eerder als uitingen dat er door hemzelf teveel werd onderdrukt totdat zijn bewustzijn het niet langer meer tegen kon houden. Lees hieronder zijn brief.

Mocht je ervaringen willen delen die betrekking hebben op het constructief omgaan met psychoses door aandacht te besteden aan de werkelijke oorzaken mail dan of schrijf een reactie op de verscheidene berichten.

hoi,  ik ben iemand die nu twee psychoses heeft gehad. Na de eerste was ik meer dan vastbesloten om hier uit te komen om mezelf te helen omdat ik in grote lijn wel wist hoe het zover gekomen was. Het heeft bij mij alles te maken gehad met allerlei gebeurtenissen uit mijn leven.

Tijdens die eerste psychose heb ik al deze zaken één voor één voorbij zien komen en een plaats gegeven net alsof ik het niet langer meer kon wegdrukken. Het leefde zijn eigen leven.  Ik wist vanaf mijn 22e jaar al dat er iets van binnen zat dat teveel voor mijn bewustzijn was (ik had gelijk).

Mijn tweede psychose kreeg ik zo’n 8 weken geleden. Ik was meteen weer bezig om niet bij de pakken neer te zitten. Ik werd met dwang opgenomen gedurende 3 weken maar het lukte mij om na 4 weken naar huis te mogen. Volgens mijn behandelaar was dit erg snel omdat de meeste patiënten daar meestal 4 maanden verbleven.

Thuisgekomen merkte ik wel dat ik nog een lange weg moest of nog moet gaan maar ik blijf volhouden dat het moet lukken alles in een vorm te krijgen zodat ik weer controle krijg over mijn doen en laten.

Het is voor mij zo dat na deze psychoses je helemaal uit elkaar ligt net alsof je alle stukjes bij elkaar moet brengen. Ik ben bij elke verandering altijd emotioneel als een klein kind dat niet weet hoe alles op te lossen. Ik heb wel het geluk dat ik spelenderwijs weer dingen doe van voorheen. Als dit dan gebeurd is kan het (gebroken kind in mij) het niet bevatten en heb ik weer verdriet. Wat ik weet is dat ik beschadigd ben vanaf mijn 12e tot 16e jaar,  net alsof deze beschadiging me belet volwassen te worden.

Daarom is een psychose voor mij GEEN ziekte maar een uiting van dat ik gelukkig van alles onderneem en dat ik langzaam verandering krijg in het nu. Het is geen ziekte dit blijf ik zeggen daarom wil ik er het beste van maken om alles te verwerken of op een plaats te krijgen. Helaas kan ik nog niet zonder medicatie omdat alles nog te heftig aanwezig is maar ik wil als het kan alles weer kunnen als voorheen.

Een goede omgeving en een luisterend oor zijn héél belangrijk. Ik blijf ervoor gaan ik wil niet zoals de meesten een pilletje slikken en dat is het dan. Vooral niet blijven hangen in het psychose ziektebeeld maar nieuwe dingen blijven doen.

Uitdagingen aangaan. Als je dat niet doet staat de tijd stil en blijf je hangen. Dit is moeilijk maar wel noodzakelijk,  ik kan niet blijven hangen bij  het kind dat blijft huilen om wat er is gebeurd.

Ik wil dit op een goede manier aanpakken.

Zie ook aanverwante artikelen:

– Vertrouwen op het Zelfgenezend Vermogen (maart 2009)

– Betekenissen zoeken in Psychoses (december 2008)