INTRODUCTIE
Er zijn vele manieren waarop iemand tijdelijk even ‘gek’ kan worden. Zo kun je gek worden van verdriet, schuld, schaamte, van eenzaamheid, angst, etc. Je kunt jezelf ook gek denken door bepaalde thema’s op te pakken die eigenlijk té groot voor je zijn op dat bepaalde moment in je leven. Soms word je echter ook haast gedwongen om na te gaan denken over bepaalde thema’s omdat je anders juist gek wordt als je er niet iets mee doet.
Een onderwerp dat hoog scoort op de lijst van potentiële gekmakers is het onderwerp: is dit nu toeval of niet?
Ik merk dat er bij de bespreking van dit onderwerp de nodige verwarring ontstaat omdat mensen de woorden ‘toeval’ op verschillende manieren inzetten. Zoals het bij de benadering van het verschijnsel psychose van belang is welk standpunt je inneemt in het lichaam-geest vraagstuk (1), zo bepaalt je standpunt in een andere discussie ook sterk de manier waarop je over ‘toeval’ praat.
Omdat niemand er bij gebaat is om gek te worden als het niet hoeft, kan het handig zijn om te proberen wat duidelijkheid te scheppen in de discussie en het woordgebruik. Dan weten we in ieder geval waar we op doelen bij het gebruik van bepaalde woorden en wellicht kan dat ook een bijdrage leveren aan het beter omgaan met de verschillende aspecten van zaken als toeval of ‘sychroniciteit’ (2), waardoor je misschien kunt voorkomen dat een psychose nodig is.
DETERMINISME VERSUS ‘ALLES IS TOEVAL’
DETERMINISME
Voordat je zinvol over ‘toeval’ kunt praten is het mijns inziens van belang om te weten waar je staat in het spectrum dat loopt van compleet deterministisch tot aan ‘alles-is-toeval’. Hoeveel van wat er gebeurt in de wereld eigenlijk, staat eigenlijk van te voren al ‘vast’?
Vanuit een extreem deterministisch perspectief zou je kunnen zeggen dat alles van tevoren al bepaald is. Er is een soort van hoger ordeningsprincipe, een overkoepelend ‘bewustzijn’ of misschien wel een ‘god’ die niets aan het toeval overlaat en vanaf het begin tot het einde precies weet wat er gaat gebeuren in iemands leven en in het leven van iedereen en alles op de planeet en daar buiten.
De consequentie van deze houding is dat iedereen (zonder het te weten) alleen het voorgeschreven script uitvoert en dat er voor vrije wil geen enkele ruimte is: vrije wil is een illusie die ons slechts het idee geeft dat we wel invloed kunnen uitoefenen, maar in feite draaien we alleen een voorgeprogrammeerd programma af.
ALLES IS TOEVAL, NIETS STAAT VAN TE VOREN VAST
Tegenover het determinisme staat het idee dat je het ‘alles-is-toeval’-perspectief zou kunnen noemen. Deze benadering is momenteel in de westerse wetenschap erg in zwang. In tegenstelling tot het determinisme wordt gesteld dat alles wat er gebeurt eigenlijk min of meer toevallig plaatsvindt. Er is geen enkel doel; er is geen sturend bewustzijn in welke vorm dan ook.
Het heelal is toevallig ontstaan door een toevallige big bang, waarbij volledig willekeurig allerlei elementen samenklonterden die uiteindelijk toevallig het leven lieten ontstaan met uitingsvormen als diersoorten zoals giraffes, neushoorns en dolfijnen. De mens is ook ten gevolgde van deze kettingreacties aan toevalligheden ontstaan. Niets stond/staat van te voren vast.
Bij de deterministische kijk kun je je afvragen wat de zin nou zou kunnen zijn van het afspelen van een volledig vastgelegd programma, waar niets meer aan te wijzigen valt. Bij het ‘alles-is-toeval’-perspectief kun je je afvragen of het niet allemaal een beetje té toevallig is.
TOEVAL, BETEKENISRIJK TOEVAL & SYNCHRONICITEIT
In de vorige eeuw heeft de psychiater Carl Gustav Jung het begrip synchroniciteit geïntroduceerd in de psychologie. Voor het gemak definieer ik 
synchroniciteit als het verschijnsel waarbij twee schijnbaar toevallige zaken op een moment, op een betekenisrijke wijze samenkomen, zonder dat er een causaal verband is.
Een beroemd voorbeeld dat Jung noemde van synchroniciteit vond plaats tijdens een therapiesessie. Juist op het moment dat zijn cliënte sprak over een droom waarin een scarabee (een soort kever) voorkwam, vloog er een scarabee de ruimte in. Deze kevers zouden in de omgeving waar Jung woonde zeer ongebruikelijk zijn (3). Zomaar toeval of een geval van betekenisrijk toeval, en voor wie dan, en door ‘wie’ of ‘wat’ veroorzaakt?
BOODSCHAPPEN ZIEN
Als je iets gaat zien als een betekenisrijk toeval, dan is er dus ook een betekenis, een boodschap zou je kunnen zeggen. In augustus 2010 schreef ik een stukje waarin ik sprak over het verschijnsel ‘wijze onbewuste aandachtsfocusing’ (4). Hiermee doel ik op de mogelijkheid dat er bepaalde lagen in ons onbewuste zouden kunnen zijn, die ons bewustzijn een boodschap willen geven (die we eigenlijk liever niet willen horen).
Het onbewuste zou de ‘techniek’ kunnen hebben om de aandacht van ons bewustzijn wat te sturen; om bepaalde zaken wat meer te laten opvallen dan andere, in de hoop een bepaalde boodschap, een bepaald inzicht te laten indalen in het bewustzijn, of om het bewustzijn te dwingen een keuze te maken. Zo kun je op een bepaalde dag voor een boekenkast staan en één bepaalde titel zien, terwijl je drie maanden later voor diezelfde boekenkast staat waarbij je aandacht meteen naar een andere titel wordt getrokken. Hoe kan dat?
DRIE SOORTEN SYNCHRONICITEIT
Wat in mijn ogen van belang is bij de omgang met dit verschijnsel – als het tenminste binnen je realiteit past – is dat je je hoofd niet probeert te breken over de precieze werking van het mechanisme. Voor mij werkt het het beste als je het eerder probeert te zien als een soort van ‘knipoog’ van een bepaalde laag van bewustzijn waar ik zelf niet bij kan. Misschien is het god, misschien is het een hoger aspect van mezelf, misschien is het onzin.
Wat vooral van belang is, is de schoonheid ervan te zien en ook daadwerkelijk na te denken over de betekenis of boodschap. Als je steeds overal zwangere vrouwen ziet lopen, dan kun je je afvragen hoe dat komt, maar je kunt ook het onderwerp zelf aanpakken door voor jezelf te besluiten of je nog een kinderwens hebt of niet, en wat je daar dan nog mee zou willen. Houdt het vooral praktisch.
In een ander project (2) onderscheid ik drie soorten synchroniciteit: positieve, negatieve en valse synchroniciteit. Het gevaar van teveel bezig zijn met synchroniciteit is dat je meer met het verschijnsel bezig bent dan met de boodschap. Zeker als je je niet optimaal voelt is het volgens mij niet te adviseren om jezelf toe te staan veel met dit onderwerp bezig te zijn. Daarbij komt dat je je ook gewoon kunt vergissen.
Ik zou zeggen: accepteer in dergelijke omstandigheden dat het een verschijnsel is waar je een ruimer, stabieler en mogelijk ook liefdevoller bewustzijn voor nodig hebt om het werkelijk te kunnen doorgronden en ga vooral praktisch om met de onderwerpen die je worden ‘aangereikt’: loop er niet voor weg, maar pak ze aan en maak je niet druk om de eventuele boodschapper zelf.
AFRONDING
Er valt natuurlijk nog héél véél meer te vertellen over dit onderwerp. Ik heb hier een poging gedaan voor een introductie. Ik zou er graag nog verder over willen uitwijden, maar dan wordt het artikel te lang, en bovendien wordt de kans dan ook groter dat de ‘realiteitsperspectieven’ minder gaan overlappen. Graag hoor ik jullie gedachten en ervaringen over de manier waarop je met ‘betekenisrijk toeval’ kunt omgaan, als je er al in gelooft, en hoe je er ook de weg in kunt kwijtraken en uiteindelijk weer de weg kan terugvinden.
VOETNOTEN
(1) https://psychoseanders.wordpress.com/2010/03/22/de-rol-van-je-mensbeeld-bij-het-al-dan-niet-accepteren-van-psychofarmaca-als-werkelijke-oplossing/
(2) http://noetiek.wordpress.com/2011/05/29/drie-soorten-synchroniciteit/
(3) http://nl.wikipedia.org/wiki/Synchroniciteit
(4) https://psychoseanders.wordpress.com/2010/08/10/wijze-onbewuste-aandachtsfocusing-i-p-v-betrekkingswaan-of-geheime-boodschappen-van-de-tv/
Filed under: Algemeen |
Psychose Anders : Een Geestelijke Benadering 
Een prachtig mooi stuk. Zoals ik het begrijp komen er dingen/ gebeurtenissen/ dieren en mensen op je pad omdat je je erop focust?
Zo herken ik dat wel, door positieve focus/ energie op iets te zetten, daardoor komt het naar je toe op het moment dat het goed is.
Daarom blijf ik staan voor wat ik zeg: Het moet veranderen in de psychiatrie. Psychiaters horen te luisteren naar het levensverhaal dat iemand bij zich draagt, waardoor die persoon anders is, of niet meer past in zijn oorspronkelijke familiesysteem.
Psychiaters halen maken mensen tot hun patiënten, onder andere door tegen de familie te zeggen dat de patiënt ongeneeslijk ziek is en dat het beter is om te gaan scheiden omdat de patiënt zelf geen ziekte inzicht heeft. En daar moet verandering in komen. Ik weet heel goed wat er met me aan de hand is op het moment dat ik ga ontsporen in een psychose, en ik weet ook heel goed welke medicatie ik moet nemen om niet te ontsporen in een psychose.
Ik zie het allemaal als aangestuurd vanuit het Universum, dat we elkaar nu ‘spreken’/ ‘tegenkomen’,.op een forum, waarin we dit onderwerp vrijelijk kunnen bespreken.
Wetenschappers willen het ‘toeval’ noemen, maar het is wel heel opvallend dat er zoveel mensen tegelijk dezelfde ervaring delen en elkaar gaan vinden. Daar kan de wetenschap niet tegenop en ook niets in bewijzen.
De Maya kalander heeft dit al voorspeld. Er komt een einde aan de oude manier van denken en handelen. Mensen zullen zich gaan beseffen dat dingen ontstaan door er focus= aandacht= energie op te gaan richten, waardoor iets naar je toekomt, omdat je dat wenst.
Ik vertrouw daarop en ik wens ene betere wereld in de psychiatrische ziekenhuizen voor allen die na mij komen, opdat zij zullen krijgen wat mij ook was toegekomen, maar wat ik niet kreeg omdat het inzicht, over de juiste manier van behandelen van psychosen, er niet was.
Detlef Petry is een voorloper en het is geen toeval dat hij nu Soteria opricht. Een voorbeeld, maar ook zoals het hoort, in zorg voor je medemens. Omdat psychosen, in tegenstelling tot hetgeen psychiaters beweren, wel te genezen zijn.
Maar je bent als patiënt de handel van de psychiater. Zij begrijpen ons niet en zodra we er iets godsdienstigs bij halen dan lijden we aan godsdienstwaanzin en dingen die door toeval ontstaan en waar wij waarde aanhechten noemen zij ‘waanbeelden en psychosen’.
Ik begrijp precies wat je zegt, als ik het moeilijk heb, van verdriet, om het missen van mijn echtgenoot en mijn gezin dan waait opeens de wind door de bomen. Of dan komt de kat, plotseling op mijn schoot liggen. Zou ik dat tegen een psychiater zeggen verklaard deze dat ik aan waanbeelden lijd, want zo gaat de ‘wetenschap’ van de psychiater daarmee om. Ze kunnen het niet hebben dat ik zulke dingen beweer, omdat het niet te bewijzen is… Hooguit die kat, maar dat noemen ze dan weer toeval, terwijl ik zeker weet dat die kat komt omdat de energie naar hem daartoe reikt.
Even over de Maya kalender en het 2012-fenomeen. Dit zegt Wikipedia er over:
“Het 2012-fenomeen verwijst naar het verschijnsel dat in veel populaire esoterische en pseudowetenschappelijke theorieën het jaar 2012 een grote rol speelt. Veel van zulke theorieën gaan ervan uit dat er in 2012 een grote verandering zal plaatsvinden in het bewustzijn van de mensheid of juist in de natuurlijke toestand van het universum. Sommigen beweren dat in 2012 de wereld ten einde zal komen. Het fenomeen vindt zijn oorsprong in de lange telling van de Maya’s, die volgens sommige interpretaties grote waarde toekent aan 21 of 23 december 2012.”
Het gaat om het woord “interpretaties”. De Maya’s hebben vast iets vaags geschreven. Wat precies weet ik niet, maar ik durf te wedden dat “21 0f 23 december 2012” niet genoemd worden. Wat ze geschreven hebben wordt geinterpreteerd, dat wil zeggen, door degene die het leest wordt min of meer geraden welke datum precies bedoeld wordt. En ook wat er zal gebeuren. Je begrijpt misschien al wat er gebeurt: op een gegeven moment noemt iemand “2012” en “omwenteling”, en dat gaan mensen dan weer nazeggen. Nostradamus interpretaties zijn ook beter voor tijden dichtbij het jaar van de interpretatie dan veraf. Logisch, vind ik.
Een mooi actueel voorbeeld vormt de Elfstedentocht. Naarmate de tijd vordert beginnen de voorspellingen voor de preciese dag steeds meer hetzelfde te worden.
Een gevaar van zo iets als het 2012-fenomeen is dat het zich richt op een preciese tijd, plaats en gebeurtenis. Zo kun je een massapsychose krijgen. Bijvoorbeeld doordat een groep mensen denkt dat bijv. de “laatste dag” aangebroken is. Als dat dan niet zo blijkt te zijn, dan kan er iets afschuwelijks als een collectieve zelfmoord volgen.
Synchroniciteit zie ik als een werkelijk verschijnsel, dat ten doel heeft je ontwikkeling te stimuleren. De wereld geeft je zo de kans om te leren, verder te komen. Het treedt daarom vaak op in moeilijke tijden, waarin je ontwikkeling dreigt te stagneren. Maar het kan goed en minder goed. Jung beschrijft overigens alleen positieve synchroniciteit: het samengaan van een innerlijke en uiterlijke gebeurtenis, dat betekenis heeft voor de persoon die het ervaart. Die betekenis kan – bij juiste interpretatie – de persoon de goede kant opsturen.
Er zijn twee principieel verschillende manieren om er op te reageren:
(1) Vanuit je verstand
Dan kun je niet geloven dat het gebeurt, kun je er bang van zijn en probeer je het weg te drukken. Het nadeel is dat je dan een kans laat liggen om je ontwikkeling te versnellen. Het voordeel is dat je een geringere kans hebt jezelf er in te verliezen.
(2) Vanuit je gevoel
Hier ligt het precies andersom. Als je deze benadering kiest, dan bestaat de kans dat je steeds meer toeval begint te zien. Uiteindelijk beland je in een soort betoverde wereld, waarin je alles lijkt te kunnen voorspellen, en alles betekenis heeft. Zo kan een psychose er “van binnenuit” uit zien.
Het is, zoals zo vaak in het leven, het beste om een middenpositie in te nemen. Je wilt je ontwikkelen, maar niet in het geschetste type psychose belanden. Daarom: ervaar je een keer synchroniciteit, prima, maar verlies je er niet in. Neem afstand, overdenk dingen. Synchroniciteit heeft te maken met een transformatieproces, dat tijd vergt. Gun jezelf daarvoor de tijd. Uiteindelijk gaat het er om dat je gevoel en verstand zo in balans komen (en blijven) dat je niet bang wordt van wat synchroniciteit, noch er teveel door aangetrokken wordt.
Ik heb het meer vanuit mijn verstand benadert, waardoor het mij ~20 jaar kostte om synchroniciteit voor waar aan te nemen, en er wat meer van te begrijpen. Ik verwacht dat mannen (zoals ik), die gemiddeld verstandelijker en minder spiritueel zijn, vaker (1) volgen, en vrouwen vaker (2).
Ilja Maso heeft een boek over synchroniciteit, serialiteit en serendipiteit geschreven: “De zin van het toeval”. Hij schreef me tegen het (onvoorziene) einde van zijn leven dat hij het nu anders zou schrijven. Met name het stuk over wat wetenschap (natuurkunde) er over kan zeggen.
Ik schrijf er verder vanuit een onderzoeksstandpunt over buiten dit forum om.
Ik zou zelf denk ik zeggen dat ‘alles met alles verbonden is’. Dat zou dan ook ‘synchroniciteit’ verklaren. Ik denk dat iemand er alleen maar gek van wordt als hij/zij zich er tegelijk ook tegen verzet. M.a.w. als je eigenlijk denkt dat het niet waar is. Als je het gelooft en je veilig geleid voelt binnen dat ene grote geheel waarin alles samehangt, is het ook niet eng meer, roept het geen angst op en word je er ook niet ‘gek’ van.
Voor mij is het geen vraag of dingen met elkaar samenhangen. Ik geloof wel dat het van cruciaal belang is om ‘zuiver te worden’ – dat wil zeggen je eigen ballast, angsten, negatieve emoties en gedachten op te ruimen / los te laten. Die zitten namelijk in de weg, naar mijn idee, bij het kunnen zien, toelaten en interpreteren van ‘synchrone’ voorvallen.
Mensen die psychotisch zijn ervaren volgens mij vaak ‘synchroniciteit’. Op zich denk ik niet dat dit de oorzaak van de psychose is. Als we een psychose beschouwen als een proces van spirituele transformatie, of als een proces van verwerking van traumatische ervaringen, dan is het bij beide zo dat de persoon in contact komt met diepe spirituele inzichten, en een staat van ‘verhoogd bewustzijn’ meemaakt. Daar hoort denk ik dat ervaren van synchroniciteit ook bij.
Het is dan geen oorzaak van iets, ook niet van de psychose of ‘gekte’, maar eenvoudig onderdeel van de veranderde toestand van bewustzijn. Zoals ik al zei, als iemand zich veilig weet in de armen van ‘het universum’ hoeft dat niet tot verwarring, angst en paniek te leiden. En is het ook mogelijk om de synchroniciteit te zien, ervan te genieten en het te laten zijn.
Het wordt anders als iemand, die vaak toch al in een knelsituatie zat en teveel op zijn bord had liggen, gaat denken dat hij – eureka! – opeens door heeft hoe de wereld in elkaar zit.
En bijvoorbeeld ieder papiertje dat op straat ligt, opraapt omdat hij denkt dat er een boodschap ‘speciaal voor hem’ op staat.
Ik denk dat ‘geloof’ ook een grote rol speelt in deze materie. Wat betekent synchroniciteit voor een Christen bijvoorbeeld? Een signaal van God? En voor een atheïst? Gewoon een betekenisloze toevalligheid? En voor een Moslim betekent het misschien wel dat Satan hem of haar uitdaagt…
Ik ben er niet zo uit wat voor ‘geloof’ ik precies heb maar in ieder geval niet één van bovenstaande.
Voor mij zijn synchroniciteiten tekens dat ik ergens op het juiste moment op de juiste plaats ben. De betekenis ontgaat me soms en ik ben me inderdaad weleens verloren in het ontrafelen van dit ‘mysterie’.
Misschien maakt dit deel uit van mijn (zelfgekozen?) levenspad, dit soort zoektochten of misschien ben ik gewoon een té nieuwsgierig aagje… Curiosity killed the cat?
Wie het weet mag het zeggen en Joost mag het weten. 😉
‘Vanuit een extreem deterministisch perspectief zou je kunnen zeggen dat alles van tevoren al bepaald is. Er is een soort van hoger ordeningsprincipe, een overkoepelend ‘bewustzijn’ of misschien wel een ‘god’ die niets aan het toeval overlaat en vanaf het begin tot het einde precies weet wat er gaat gebeuren in iemands leven en in het leven van iedereen en alles op de planeet en daar buiten.’
Er is helemaal geen ‘hoger ordeningsprincipe’, ‘overkoepelend bewustzijn’ of ‘God’ nodig om uit te gaan van een hard Determinisme. Ik ben zelf hard determinist en het is simpele natuurkunde:
Elke actie heeft een reactie/elk oorzaak een gevolg en vice versa.
‘In tegenstelling tot het determinisme wordt gesteld dat alles wat er gebeurt eigenlijk min of meer toevallig plaatsvindt. Er is geen enkel doel; er is geen sturend bewustzijn in welke vorm dan ook.
Het heelal is toevallig ontstaan door een toevallige big bang, waarbij volledig willekeurig allerlei elementen samenklonterden die uiteindelijk toevallig het leven lieten ontstaan met uitingsvormen als diersoorten zoals giraffes, neushoorns en dolfijnen. De mens is ook ten gevolgde van deze kettingreacties aan toevalligheden ontstaan. Niets stond/staat van te voren vast.’
Wat je hier zegt klopt niet, je behandeld het hele determinisme en toevalligheidsprincipe verkeerd. De Big Bang is voortgekomen uit een oorzaak, deze oorzaak weer uit een gevolg. Vanaf de Big Bang is het universum uit een reeks oorzaken en gevolgen verder uit gaan breiden en dat doet het nog steeds.
Het is ‘toevallig’ dat de Big Bang plaats vind, maar het stond van te voren al ‘vast’ want er is een vaste reeks aan oorzaak en gevolg.
Elk evenement dat elke seconde gebeurd staat vast want elke atoom reageert noodgedwongen op een vaste manier omdat de natuur volgens wetten werkt.
Deze wetten zijn ‘toevallig’ ontstaan maar deze zijn ‘noodgedwongen’ (lees gedetermineerd)ontstaan. De eerste atomen (lees in dit geval moleculen) waren H2O (water). Door de zwaartekracht, die ‘toevallig’ is ontstaan, maar noodgedwongen (gedetermineerd) is omdat alles wat massa heeft (dus ook atomen) zwaartekracht met zich mee brengt (oorzaak/gevolg), zijn deze atomen naar elkaar getrokken, waardoor de massa dus de zwaarte kracht steeds groter werd. Door de enorme dichtheid zijn deze moleculen gaan reageren, door de enorme hitte die hier bij vrij komt tot wat wij nu kennen als sterren. Hier heb je zo’n enorme hitte dat nieuwe elementen vormen. En als een ster ontploft (supernova) komt een reactie vrij waaruit ‘duizenden’ andere elementen uit voortkomen dit door verschillende reacties, bij verschillenden dichtheden en verschillende temperaturen.
Dit gebeurd ‘toevallig’, niemand heeft dit verzonnen, niemand heeft gezegd dat dit zo moet, maar het is de natuur die zichzelf in evenwicht moet houden waardoor zij dus in verhoudingen werkt en een vast patroon van oorzaak en gevolg moet aanhangen. Er is een rede dat element ‘X’ ontstaat bij dichtheid ‘A’ en temperatuur ‘B’. Dit staat vast — bij die temperatuur en dichtheid kan nooit element ‘Y’ ontstaan.
Deze wet van de vorming van sterren stond niet vast, deze is ‘toevallig’ ontstaan, maar het is ‘noodgedwongen’ want het kan niet anders dan dat het zo gaat. De natuur ordent zichzelf noodgedwongen. Voor elke actie is een reactie, en als er een totaal ‘nieuw’ evenement plaats vind: ergo elke seconde, reageert de natuur volgens haar ‘zelfgeschapen’/’toevallige’ wetten, die niet toevallig zijn want het kan niet anders dan dit.
Elke gebeurtenis die op dit moment gebeurt, op deze zekere planckseconde staat vast, want alles moet op een bepaalde manier reageren, want er is geen andere mogelijkheid dat iets op een andere manier reageert dan op de manier waarop zij doet.
Een watermolecuul kan nooit zomaar een alcohol molecuul worden. Dit kan alleen door middel van een verscheidenheid aan reacties die door ‘toevalligheden’ zijn samengesteld maar een totaal logische oorzakelijkheid hebben omdat een atoom nooit anders kan reageren dan zoals de natuur dit dicteert
En zo staat elke handeling en gedachte ook vast die je doet. Want deze is gevolg van verschillende oorzaken die er aan te voren zijn af gegaan.
Je doet ‘X’ omdat van te voren ‘A’+’B’+’C’ is gebeurd. Deze weeg je af, tegenover je gevoel en je rationionaliteit (en als je verder bent ook tegen de onderbewuste mogelijkheden) waardoor je dus een hoeveelheid variabelen krijgt. Deze weeg je dan opnieuw af en er volgt ‘X’ uit.
En als je jaren later er op terug kijkt zie je misschien in dat ‘X’ een totaal onlogische en onjuiste verhandeling was en dat 100% logische was geweest als je ‘Y’ had gedaan.
Maar in het perspectief van toen, met de gevoelens, gedachtes, en onderbewuste (on)zekerheden, is en blijft ‘X’ de enige ‘juiste’ verhandeling.
Juist is in dit geval dus onjuist. En dan zijn we bij het absurde van dit leven — het paradox waar we voortdurend in leven. Hetgeen waar wij zin in zoeken, maar hem onmogelijk kunnen vinden. (Zie Albert Camus)
Maar een verhandeling moet je altijd in het hier en nu maken; niet in verleden of toekomst. Doe je dat wel, overtreed je eigenlijk een natuurkundige wet, en werk je dus tegen de natuur in.
En ik meen dat het waardevolste is, wat we nu aan het leren zijn is dat we niet tegen de natuur moeten werken, maar juist met de natuur.
Zie, de natuur is een dictatuur waar wij allen onderdeel van zijn, en nooit los van zullen komen.
Zelfs als we als transhumanisten, en latere posthumanisten, de gehele werkelijkheid van de natuur kunnen manipuleren zal het nog altijd gaan volgens ‘natuurlijke principes’, omdat alles in verhoudingen blijft werken. Is de verhouding weg, zou je kunnen zeggen dat het universum zichzelf op moet heffen.
Het is een principe van geordende chaos, en chaotische orde. uiteindelijk bestaat er noch orde, noch chaos.
Seb, hier valt een hoop over te zeggen, maar ik laat het bij een opmerking. Je schrijft “elke atoom reageert noodgedwongen op een vaste manier omdat de natuur volgens wetten werkt”. Atomair verval is volgens de natuurkunde een toevalsproces. Atomen “reageren” volgens de vervalswet niet op een vaste manier. Deze lezing was vast interessant geweest voor je:
http://www.voorzieningen.leidenuniv.nl/studium-generale/oorzaak-gevolg/oorzaak-20-februari-2012.html
God has no free will:
Seb, het lijkt mij wat hoog gegrepen om over de vrije wil van God iets te willen zeggen, zoals in het filmpje gebeurt, terwijl we die van de mens nog niet begrijpen.