De mogelijke oorzaak van bipolaire manie / de bipolaire stoornis

Introductie

Dit is een bewerking van de video ‘The REAL cause of Bipolar Mania / Bipolar Disorder‘ van Sean Blackwell.  Ik heb zijn uitleg geprojecteerd op mijn eigen ervaringen en kan me goed vinden in zijn verklaringen met betrekking tot de oorzaak van de bipolaire manie / bipolaire stoornis. Als je zelf ooit een psychose hebt meegemaakt, kan het nuttig zijn terug te denken aan wat zich direct voorafgaand aan deze eerste episode in je leven heeft afgespeeld om voor jezelf mogelijke oorzaken te achterhalen.

In het voorjaar van 2003 werd ik gedwongen opgenomen in een psychiatrische instelling. Mijn familie en vrienden reageerden geschokt toen een psychiater hen meedeelde dat ik een manische episode doormaakte en leed aan een psychiatrische aandoening. Vermoedelijk een bipolaire stoornis. Zelf ervoer ik deze episode als een bijzondere en heftige spirituele ontwaking. De meest intense ervaring van mijn leven.

Wat ik destijds niet wist, is dat talloze mensen die gediagnosticeerd zijn met een bipolaire stoornis eveneens veel spirituele ervaringen hebben die veel overeenkomsten vertonen met die van mijzelf. En dat al deze ervaringen beginnen met het uiteen vallen van het ego. Hoewel het niet in alle gevallen opgaat, wordt deze ‘ego val’ meestal veroorzaakt door een periode van radicale veranderingen in iemands leven. Ik werd me hier pas jaren later van bewust toen ik een boek las van de psychiater Stanislav Grof, in contact kwam met ‘ervaringsdeskundigen’ en het youtube-kanaal ‘Bipolar or Waking up?’ van Sean Blackwell ontdekte.

Het is vrij lastig uit te leggen wat het ego precies is en omdat de eenvoudige taal die Sean gebruikt in zijn video’s mij wel aanspreekt, gebruik ik hier zijn vergelijking met het ‘valse zelf’.

Het ego staat gelijk aan ons valse zelf: Het is wie we DENKEN dat we zijn maar niet wie we echt ZIJN. Je kunt het vergelijken met een kuiken dat in een ei zit maar DENKT dat hij de eischil is. Het ego is in feite de eischil die ons beschermt en tegelijkertijd begrenst. Het begrenst ons volledige potentieel. Om te kunnen groeien, moeten we uit de schil breken.

In de video ‘The REAL cause of Bipolar Mania / Bipolar Disorder’ gebruikt Sean Blackwell het voorbeeld van een 19-jarige, Christelijke jongen in wiens leven binnen zeer korte tijd enorm veel veranderingen plaatsvinden. Ik (Sharon) gebruik hier mijn eigen ervaringen als voorbeeld om de mogelijke oorzaak van mijn eigen manische episode te illustreren.

Een groot deel van mijn ego bestond uit het feit dat ik een jonge vrouw was en de vriendin van B. B. en ik hadden een fijne relatie – we spraken zelf al over trouwen – en een groot deel van wie ik dacht dat ik was bestond uit de gedachte: ‘Ik ben de vriendin van B.’ Een ander deel van mijzelf dat enorm belangrijk voor mij was en waar ik me mee identificeerde, was mijn werk.

Ik was trots op mijn managersfunctie en een groot deel van mijn tijd bestond uit hard werken en daarmee successen behalen. Ik was een echte workaholic en kon me absoluut niet voorstellen dat ik ooit mijn dagen op een andere manier zou invullen. Door de identificatie met mijn werk en de normen en waarden die ik destijds had, zag ik mezelf als een succesvol iemand die grotendeels ‘geslaagd’ was in het leven.

Mijn leven draaide voornamelijk om status, succes en mijn relatie. Ik was competitief en zag het als mijn hoogste doel verder door te groeien binnen  het bedrijf waar ik werkte en uiteindelijk te trouwen met mijn grote liefde B.

Daarbij had ik een redelijk diep geworteld materialistisch wereldbeeld. Ik ben niet-gelovig opgevoed en mijn ouders hadden al voor mijn geboorte afstand gedaan van het Christelijk geloof waar zij zelf mee opgegroeid waren. Voor spiritualiteit was eveneens weinig aandacht: Daar waren wij ‘te nuchter’ voor.

Al deze verschillende aspecten van mijn leven;  mijn atheïstische wereldbeeld, mijn relatie, mijn houding ten opzichte van het leven, mijn drang om hogerop te komen, maakten mij op een onderbewust niveau tot wie ik DACHT wie ik was. En al deze verschillende aspecten representeerden delen van mijn ego die ik de wereld liet zien. Op een bepaalde manier dus mijn ‘valse zelf’. En omdat ik erg mijn best deed om dit beeld van mezelf in stand te houden, maakte ik me vaak zorgen. Wat zou er gebeuren als B. me verliet? Wat als mijn promotie niet doorging? Het ego kan behoorlijk wat angsten veroorzaken.

Maar toen gebeurde er iets… Mijn relatie met B. liep zeer onverwachts op de klippen en omdat we samenwoonden, was ik genoodzaakt direct te verhuizen. Het was voor het eerst in mijn leven dat ik echt alleen was. Dit waren behoorlijk ingrijpende veranderingen en ik wist niet echt wat ik met mezelf aan moest. Door deze veranderingen kon ik me minder goed concentreren op mijn werk wat er uiteindelijk toe leidde dat ik in een ontslagprocedure terecht kwam.

Tot mijn verbazing vond ik dat op dat moment helemaal niet zo erg. Misschien was het hebben van succes en een bloeiende carriere meer iets dat belangrijk gevonden werd door mijn familie en vrienden en niet zo zeer door mijzelf. Maar wat gebeurde er vervolgens met het beeld dat ik van mijzelf had als succesvolle, geslaagde manager? Ik begon me af te vragen wat er aan de hand was. Wat mankeerde mij? Had ik gefaald?

Kortom: Door het verbreken van mijn relatie, het alleen wonen en de ontslagprocedure begon ik me plotseling vanalles af te vragen. Op een gegeven moment dacht ik: ‘Ik wil dit niet meer. Ik wil een bestaan waar ik meer kan betekenen voor anderen en meer vrije tijd heb. Het leven draait niet alleen om hard werken, veel geld verdienen, status en succes. Ik wil een ander leven. Een simpel en vervullend leven: Dáár wil ik naar streven!’

En met deze veranderde kijk op wat ik belangrijk vond in mijn leven, begon ik andere wegen te verkennen. Eén van die wegen leidde tot het accepteren van een baan waar ik er financieel flink op achteruit ging maar waarbij ik wel meer kon betekenen voor andere mensen. In dezelfde tijd ontmoette ik een aantal mensen dat zich bezighield met zaken die mij tot dat moment behoorlijk vreemd waren zoals boeddhisme, reiki, numerologie en chakra healing.

Hoewel ik er niet echt voor open stond en er niet in geloofde, begon mijn atheïsthische zienswijze toch enigszins te wankelen. Deze mensen keken op een volstrekt andere manier naar de wereld en langzamerhand begon ik me een beetje vreemd en verloren te voelen. Er waren zoveel dingen veranderd in mijn leven binnen zo’n korte tijd dat mijn oude identiteit (wie ik DACHT dat ik was) plotseling ook begon te veranderen.

Op een dag rookte ik uit verveling wat marihuana en las een spiritueel boek dat alle wijsheid in pacht leek te hebben en verschillende, diepgaande ‘aha-momenten’ bij mij teweegbracht. En toen…. BAM! Mijn ego stortte volledig in. Alles wat ik van mezelf dacht, leek te verdwijnen. Ik wist niet meer wie ik was maar ik werd me wel bewust van een intense energiestroom die door mijn  lichaam leek te pulseren. Deze energie nam me mee op reis naar een plaats die ik nog nooit eerder bezocht had: Mijn eigen ziel.

Op dat moment leek het alsof ik mijn ziel letterlijk voelde ontwaken. Mijn zintuigen werden zó gevoelig tijdens dit proces dat ik helemaal niet meer wist wat ik moest doen. Ik was verward en begon mezelf allerlei dingen af te vragen: ‘Wat gebeurt er? Wat is eigenlijk realiteit? Wat is echt? Ben ik dood of droom ik? Ik heb geen idee!’

De vraag ‘Wie ben ik?’, kan van zeer groot belang worden op het moment dat je je van deze vraag bewust wordt en deze tracht te beantwoorden.  Het is een vreemde, mystieke reis die naar mijn mening niet onderdrukt zou moeten worden. Het is belangrijk op te merken dat  voor sommige mensen deze ervaringen zeer beangstigend kunnen zijn en ze zouden wellicht beter af zijn er in eerste instantie voor te kiezen medicatie te gebruiken om de episode af te remmen. Maar voor vele anderen draagt wat we tegenwoordig kennen als de ‘acute psychose’, het potentieel om zich te ontvouwen tot een zeer helende, spirituele ervaring. Iets dat het leven van iemand ten goede kan transformeren.

Het probleem is dat door de agressieve manier waarop onze Westerse samenleving hier doorgaans mee omgaat, echte heling zelden plaatsvindt. Zelfs onder de meest ideale omstandigheden, zijn er delen van de ervaring die erg moeilijk en zelfs pijnlijk kunnen zijn om mee te maken. En om hier doorheen te komen, hebben de meeste mensen meelevende en oprechte steun nodig.

Helaas wordt deze vorm van steun zelden verleend omdat we in onze huidige maatschappij weinig kennis hebben van deze ervaringen met als gevolg dat we er bang voor zijn. Het is onder andere de missie van Sean Blackwell mensen te laten weten dat wanneer je de oorzaak van dergelijke ervaringen begrijpt, kunt gaan inzien wat de werkelijke waarde en het helingspotentieel kunnen zijn van een psychose. En dat het erg weinig te maken heeft met de betekenisloze waanzin die de huidige maatschappij zegt dat het is.

Datgene wat het uiteenvallen van het ego zou kunnen ‘triggeren’, kan volgens mij bijna alles zijn. Maar voor de meeste mensen (waaronder ikzelf) werd het veroorzaakt door een combinatie van een serie krachtige levensgebeurtenissen en veranderingen die de eerste ervaring van het uiteenvallen van het ego (en daarmee de ‘psychose’) veroorzaakte.

8 Reacties

  1. L.S.,

    Ik ben ook Bipolair gediagnosticeerd na korte euforische (‘manische’) periode en een bijzondere ervaring (‘psychose’ of decompositie). Ik heb 1 week Zyprexa geslikt en een paar maanden Lithium maar ben nu al 1,5 jaar medicatievrij. Ik geloof de diagnose niet en overweeg civielrechtelijke stappen. Niet dat ik vertrouwen in het juridische proces heb. Ik zou graag wat met u mailen….

    Mvg,

    Tim S.

  2. Beste Tim,

    Je kunt een e-mail sturen naar één van de genoemde e-mailadressen onder ‘contact’.

    Hartelijke groet,
    Sharon

    • Sharon.
      Met veel interesse en herkenning je bericht gelezen. Ik heb ook iets dergelijks doorgemaakt, gelukkig zonder opname en medicatie. Het heeft anderhalf jaar geduurd voor ik iets vond op het internet waar ik wat in herkende en waar ik wat mee kon.
      Ik vond informatie over Kundalini. Peter Kampschuur heeft er een boek over geschreven en geeft info op internet. Zou hier graag verder met je over willen mailen.

      • Het boek van Peter heb ik ook gelezen. Ik heb niets met chakra’s, iets meer met Kundalini, en heb echt iets aan de overige zaken gehad. Een nuttig boek.

  3. Ik ervaar ook een dergelijke “ontwaking”. Het lijkt er wel op dat het voorbehouden is aan mensen die de potentie hebben in zichzelf te kijken (en daardoor hun bewustzijn te ontwikkelen). De periode waarover het zich uitstrekt kan lang zijn. Bij mij gingen mijn manieen over een periode van 20 jaar van “psychotische ervaring met spirituele inhoud” (ik was 30) tot “spirituele ervaring met psychotische inhoud” (ik ben nu 50).
    Uiteindelijk had het voor mij toch te maken met verwerking van wat er in mijn jeugd gebeurd is, in combinatie met mijn gevoeligheid. Tesamen met genetische aanleg en een trigger ontstak dit mijn MD op 18-jarige leeftijd, met een depressie. Daarna heb ik alleen (hypo)manieen gehad.

    Zie ook:

    Klik om toegang te krijgen tot Transpersoonlijke%20Psychologie%20en%20Psychiatrie.pdf

    Ik ben van plan er ook wat over te schrijven, en te publiceren in een tijdschrift.

  4. […] (3) Copingmechanismen zijn manieren waarop je omgaat met bepaalde zaken/uitdagingen/problemen (4) https://psychoseanders.wordpress.com/2010/12/15/de-mogelijke-oorzaak-van-bipolaire-manie-de-bipolaire… Beoordeel dit: Share this:StumbleUponDiggRedditVind ik leuk:LikeWees de eerste om post te […]

  5. Ik lees hier alleen over de negatieve kanten van medicatie, maar mij hebben pillen (vnl lithium en af en toe haldol) ook veel goeds gebracht. De spirituele reis die een psychose is, heb ik ook ervaren en gebruik ik nog dagelijks in mijn leven. Daarnaast was de psychose ook gewoon heel vervelend. Ik deed gekke dingen, mijn omgeving schrok van mij, ik heb relaties op het spel gezet en voorafgaand aan de mooie spirituele ervaring was ik erg angstig.
    Ik ben daarom van mening dat het goed is om beiden te combineren: de spirituele ervaring is prima te gebruiken bij heling en inrichting van je leven, maar medicatie en hulp van bv een spv-er (heb ik veel aan gehad) kunnen best praktische hulp bieden om alles te combineren in het alledaagse voortploeteren. Het label wat je opgeplakt krijgt, kan hierbij trouwens enorm belemmerend werken, dat ben ik met jullie eens. Een label/zelfstigma dat echt niet zomaar weggaat als je de pillen wegdoet. En de psychiatrie weet zeker ook niet alles, maar een simpelweg afwijzen ervan, de enige wetenschap die nog een beetje over mijn symptomen heeft nagedacht, gaat me te ver. Dat er hierbij meer positiefs gehaald zou kunnen worden uit de ervaring van de psychose, dat heb ik zelf ondervonden (en grotendeels zelf uit moeten zoeken zonder aandacht vanuit de omgeving, want die vinden het soms eng -> mijn man inmiddels niet meer, gelukkig). Ik vind het dus ook heel positief dat jullie organisatie hier iets mee wil doen. Zo te zien overschatten jullie jezelf daarbij niet en ook dat vind ik heel goed. Veel succes!

    • Hoi Miranda, dank voor je reactie.

      Ook al zou je het misschien soms niet denken, maar toch proberen we wat genuanceerd te zijn over medicatie en de psychiatrie. Je zult op deze site niet snel een grote hetze tegenkomen tegen de psychiatrie in zijn algemeenheid, ook niet zozeer tegen medicatie op alle fronten.

      Wel zijn we erg kritisch ten opzichte van het medische gedachtegoed dat achter de psychiatrie schuilgaat. Ook medicatie is soms nodig, maar ik, laat ik voor mezelf spreken, zou dan vooral pleiten voor medicatiegebruik als tijdelijke noodrem, en niet voor chronisch gebruik, wat nu toch vaak gebeurt.

      Zonder psychiatrie zouden mensen met psychoses – die inderdaad ook gewoon vervelend kunnen zijn voor jezelf en voor de mensen om je heen – helemaal nergens terecht kunnen, en in die zin is het goed dat er plekken zijn waar je dan tot ‘rust’ kunt komen.

      Het grote nadeel van die psychiatrische opvang is dat je er meteen aardig geïndoctrineerd wordt door het medische model dat stelt dat je hersenen niet goed functioneren, dat je een ziekte zou hebben, en dat je misschien maar vooral langere tijd de bijbehorende pillen moeten nemen.

      Via Psychose Anders proberen we in ieder geval die laatste indoctrinatieslag wat weerwoord te geven. En, ik geloof ook echt dat mensen die het medische model propageren dat ook met de beste bedoelingen doen, maar het gemak waarmee extreem verdriet, of extreme vormen van angst of schuld, eenzaamheid, verlies, of een overspoeling door het onbewuste worden neergezet als lichamelijke ziektes is in mijn beleving een ernstige aanslag op het zelfhelende vermogen van mensen.

      Ik zou het trouwens erg waarderen als je meer over je eigen ervaring en dan ook de spirituele dimensie ervan zou willen delen op de site. Je kunt dan een mail sturen naar Joost op de contactpagina. Wie weet kan het andere mensen stimuleren!

Plaats een reactie