Psychose Anders is een project dat in november 2008 is opgestart. Er waren verschillende redenen om het project te starten. Ten eerste was daar het idee dat mensen in principe met hun gedachten – indien goed ingezet – bergen kunnen verzetten.
Ten tweede is daar het geloof dat indien ‘psychoses’ ontstaan door geestelijke factoren zij ook op een geestelijke manier kunnen worden verholpen. Daarnaast is er nog het vertrouwen dat ons onbewuste een bedoeling heeft met het aanreiken van bepaald psychotisch materiaal en dat wij zouden kunnen leren dit materiaal te begrijpen.
Deze insteek waarbij gedachten, gevoelens en lichaamssignalen grote factoren zijn voor werkelijk herstel botst met het medische model dat momenteel het leidende model is in de psychiatrie.
Binnen dit model wordt de mens met psychotische problematiek vooral gezien als een apparaat met gestoorde hersenfuncties die enigszins in bedwang gehouden kunnen worden door toevoeging van allerlei chemische preparaten welke antipsychotica worden genoemd. Deze ‘medicijnen’ worden vaak als onderdeel van de standaardbehandeling ingezet en velen nemen deze middelen chronisch.
Graag zouden wij zien dat mensen die geconfronteerd worden met buitengewone verschijnselen die zich kunnen uiten in zogenoemde wanen en / of hallucinaties de keuze krijgen tussen verschillende modellen.
Iedereen is natuurlijk vrij om te kiezen voor het medische model, maar een werkelijke keuze kan pas gemaakt worden als ook alternatieve perspectieven worden aangeboden.
Momenteel krijg je bij psychotische verschijnselen vooral het medische pakket voorgeschoteld, met daarin ideeën als ongeneeslijke hersenziekte, chronische medicatie en de angst van een altijd sluimerende ‘ontwrichtende’ psychose.
Ook word je vaak maatschappelijk uitgerangeerd verklaard en word je gevoelsleven genivelleerd: je wordt en blijft al snel een patiënt voor de rest van je leven.
Om tegenwicht te bieden is dit project opgericht om mensen de mogelijkheid te geven te kiezen voor een andere realiteit waarbij ze zelf de verantwoordelijkheid dragen hun problemen aan te pakken.
Dit project wordt vooral gedraaid door ondergetekende (Joost), met daarbij in de loop der tijd steun van mensen die zo op hun eigen manieren een bijdragen leveren. Voor een overzicht van het huidige team zie de contactpagina. Er zijn allerlei initiatieven opgestart om mensen te betrekken, waaronder een Psychose Anders Netwerk en een Psychose Anders Voorlichtingsgroep. Spreekt het je aan hieraan mee te werken neem dan ook contact op via de contactpagina.
Ik plaats graag ervaringsverhalen van mensen die erin zijn geslaagd om van medicatie af te komen of die manieren hebben gevonden om met hun gedachten / intenties invloed uit te oefenen op hun ‘psychose’.
Ook hoor ik graag verhalen van mensen die door middel van allerlei bewustzijnsoefeningen in staat zijn gebleken zich beter te gaan voelen.
Ik ben woonachtig in Nijmegen en heb zelf geen persoonlijke ervaringen gehad met psychoses. Mijn interesse komt voort uit een rotsvast vertrouwen in de mogelijkheid van mensen om inzicht te verwerven in de werkelijke oorzaken, ook heb ik een groot wantrouwen in de invloeden van de farmaceutische industrie en het medische model op het denken en handelen in de psychiatrie.
Psychose Anders is GEEN officiële stichting of vereniging.
Psychose Anders : Een Geestelijke Benadering 
Hallo Sharon en Joost,
Allereerst mijn complimenten voor deze site.
Er is heel veel informatie zo te zien, en ook een forum
Lijkt wel veel bekeken, echter nog niemand geregistreerd, wel bevestigend hoe groot de taboe over deze (dit item) is.
Zelf heb ik dat ook wel, door aan de ene kant je toch als het echt mis gaat je toch bij de medici beland, die je levenslang en aanvullend medicijn gebruik voorschrijven.
En aan de andere kant gelukkig dat ze het mis hadden, wat betreft ziektebeeld en toekomst.
Wil ik toch even reageren ,pas na tien jaar (psychose en medicijn vrij)
om zeker te zijn van mijn gelijk,
en niet van de toen, en nu nog overtuigingen van de psychiatrie, die volgens het boekje, een psychose die ik van 93 tot 99 7 keer beleefd heb, zou altijd sterker en vaker terugkomen.
Daardoor Levenslang gekregen.
Sindsdien niet meer tot vorig jaar (na ruim 10 jaar) een keer kort 3 a 4 dagen een korte reaktieve psychose, manisch depressief ,(ps was totaal niet manisch). Men kon niet goed een eenduidige diagnose stellen.
Dit keer, was het anders, dan de vorige, in de negentig jaren waren manisch met waanbeelden/inzichten en vorig jaar, was meer bewust, een onbewust deel dat angst had voor het gevoel dood te willen,
dit gevoeld en geweten, maar onderdrukt, wat naar boven popte als een deel wat ik niet kende
dus wel duidelijk psychose , later tot mijn grote schrik een stuk kwijtgeraakt. ( een dag te weten dat ik naar mijn huisarts was gegaan voor hulp).
Dat het speelde om de strijd te willen blijven leven
en depressief zijn tegelijkertijd en er niet mogen zijn .
Dit was op het moment, klinkt wel gruwelijk maar toch echt gebeurd, toen een buurman zich opgehangen had, en wat ik toen niet wist een vriendin die ik had overhouden tijdens mijn verblijf in 93, echter met weinig contact , zij woonde in een ander deel van het land, stervende was.
Ik had het geluk in het verleden, dat ik door deze zelf te betalen allerlei alternatieve heb gezocht, zelf een paar jaar psychosynthese.
Verder telkens hard werken aan bewustzijn, kost veel heel veel energie is mijn mening, maar zeker de moeite waard gebleken in mijn geval. Zeg maar constant je zelf schaduwen wat je doet denkt reageert etc.
Dit heeft mij geholpen en stap voor stap,ondertussen 2 1/2 jaar in de hulpverlening voor en door ex /cliënten, uit de psychiatrie gewerkt.
Echter door belangenverstrengeling van farmaceutica/verzekeringen en de overname van door ex/cliënt gerichte hulp door “professionele”” GGz hulpverleners en de strijd om banen door ervaringsdeskundigen anderzijds.s.
nu is het aan mij de grote uitdaging om weer werk te vinden, juist liever niet in de psychiatrie gezien bovenstaande ervaringen.
Ik geloof dat het voor ieder anders is, ik wil niet zeggen dat ieder zo maar kan stoppen met medicijnen, zeker als er geen andere hulpmiddelen die vergoed aangeboden worden
Dit is maar een kleine bijdrage van een persoon.
Kort samengebonden, Ja er is hoop,
Je kan genezen zonder medicijnen, je zal er echter heel veel in moeten investeren en geld hebben voor hulp die voor jou goed voelt,
helaas ook het pgb wat daarvoor bestemd leek is nu weer gebonden aan wat de dokters gemeentes en verzekeringmaatschappijen denken wat goed voor ons is.
Daarom deze brief reaktie, ik vind het heel moedig dat je deze site hebt opgezet, en ik probeer ook moedig te zijn om mijn verhaal in het te vertellen.
Al is het maar voor die ene die mischien er wel mee gebaat is.
Ik ben me ervan bewust en dat kan ik niet met woorden uitleggen hoe ik voel dat ik ‘genezen’ ben echter het blijft een aandachtpunt .
Hartelijke groet, Monique
Mijn succeswensen aan jullie project! Met de voeten op de grond lees ik hier waardevolle zaken.
Ik begeleid als vrijwilliger iemand met psychose (3 uur/maand ongeveer). Vanaf het begin heb ik haar benaderd als mens en niet als psychotische en zieke mens. Ik laat haar terug geloven in de kracht die ze zelf als mens heeft. In 2 jaar tijd heb ik haar zien groeien als mens.
Maar het is opboksen tegen de omgeving, vooral de begeleiding: “neen, je moet er niet in geloven dat je ooit nog terug kan gaan werken, dat is je trouwens verboden”. En zij gelooft dit ook. Natuurlijk. Er blijft de angst.
Dus aan de ene kant voelt ze dat ze sterker is geworden en aan de andere kant wordt haar nog steeds verzekerd dat ze ziek is en niet meer zal genezen.
Pijnlijk. En oh zo spijtig. Een bloem die niet mag bloeien. En daarom doet dit project deugd!
Ik blijf geloven in haar. Dat is wat ik kan doen, niet meer en ook niet minder.
Ondersteunende groeten, Eva
Wat mooi dat je iemand zo kan begeleiden .
Weet je dat een bloem eigenlijk gewoon maar bloeit. Of er nu 10 of100 of weet ik veel mensen er om heen staan die zeggen dat de bloem niet goed bloeit,die bloem trekt zich daar niets van aan,die bloeit gewoon.
Ik denk dat het allerbelangrijkste is om het idee van dat wanneer je werkt je pas ‘volwaardig’ bent moet kunnen loslaten.
Zelf heb ik ook verschillende psychoses gehad,was manisch depressief en ik heb zelf ondervonden dat je wel genezen kan.
Ik sluit me hier helemaal bij aan! Brigid, waar gezegd. Psychoses brengen weggestopte gevoelens in alle hevigheid aan het licht; dit vraagt om verwerkt te worden. Je bent niet gek! om wille van dat anderen je niet kunnen volgen..
psychose is een valse benaming voor iets dat door artsen verzonnen is om maar die afschuwlijke medicijnen te geven die je lichamelijk helemaal ontwrichten vooral iemand die heel natuurlijk leeft. Het is gewoon een strijd met mensen hoe je moet leven en dit is vaak zo heftig dat je beter in een schijnwereld kunt leven
hoe kan men hulp krijgen om de trauma te verhelpen en om zonder med te kunnen leven mijn partner is manisch depressif en hij zit er nu weer tegen aan wie kan me /ons helpen voor de goede begeleiding
Beste E, hoe graag we ook vanuit dit project goede begeleiding zouden willen aanbieden, is dat thans niet mogelijk. We bieden vooral informatie en de mogelijkheid om op een manier naar ‘psychiatrische’ verschijnselen te kijken die anders is dan het medische model. Het zou veel te tijdsintensief zijn om deze thematiek zo op vrijwillige basis te begeleiden. Voor iedereen zijn er weer andere wegen die helpen. Ik ben persoonlijk een voorstander van ‘het pad naar het hart’, waarbij je leert je bewustzijn te richten op de wijsheid die in je hart huist. Maar goed, daar moet allemaal maar net in je belevingswereld passen om daar werkelijk de vruchten van te plukken. Dingen als leren liefdevol te kijken naar jezelf, naar de mogelijke oorzaken van bepaalde gedragspatronen. Er zijn in mijn beleving 1001 mogelijkheden waardoor mensen bepaald afwijkend gedrag uit de kast kunnen halen. Veel wijsheid gewenst.
Trauma kun je goed helen bij een goede regressietherapeut.
Het is een hele weg, maar wel helend.
Ik was snel uit de ‘psychose’ waar ik twee jaar ingezeten heb.
Ik heb er goede ervaringen mee.
Mocht je vragen hebben wees welkom!
Hoi,
Ik heb een vraagje over Serlain (Zoloft) een SSRI die ik ging starten.
De dokter heeft mij 50mg meegegeven en ik moest de eerste dagen starten met 25mg. Ik moest deze nemen omdat ik chronische hyperventilatie heb met af en toe angsten. Nu na 2 dagen ben ik gestopt vanwege veel te heftige bijwerkingen. Ik kreeg angstaanvallen die al jaren geleden waren en nog vanalles. Dit was op 1 en 2 februari maar nu bijna 3 weken erna voel ik mij nog niet goed. Ik kan maar 30 minuten uit bed per dag omdat ik te duizelig ben. Ik slaap maar een paar uur, ik zweet enorm en ik eet bijna niet.
Weet iemand misschien of dit door die 2 pilletjes kan komen of zijn het eender mijn angsten terug?
Ik zou het raar vinden dat ik zo veel ontrekkingsverschijnselen zou hebben na 2 halve pilletjes.
Groetjes
Jason.
Beste Jason, ik kan daar helaas niets zinnigs over zeggen.
Beste Jason,
Als Je plotseling stopt met de medicijnen krijg je last van afkickverschijnselen.
Daarom adviseren psychiaters ook altijd de medicatie af te bouwen.
Toen ik stopte met de medicijnen kreeg ik ook gelijk last van angsten, hyperventilaties, en soort stroomshockjes in mijn armen. Klachten die ik daarvoor nooit of zelden meer had..
Toen besloot ik rustig af te bouwen. Een pil brak ik in 4 delen en nam dan 3kwart hiervan maar in, net zolang tot ik wist dat dit goed ging, zodat ik over kom naar maar een halve pil per dag. Zo nam ik uiteindelijk nog maar 1 kwart per dag, en vervolgens ben ik gestopt. Zo heb ik gemerkt dat er niks meer mis was met mij behalve dat de Ggz mij verslaafd had gemaakt aan anti psychotica en mij voorhield dat ik nooit meer zonder zou kunnen.. Nu gebruik ik sinds 2012 geen meer en heb ik nog geen terugval gehad..
Hoop dat je wat hebt aan mijn ervaringen
Ik kan hier maar 1 ding over zeggen; maak zo snel mogelijk een afspraak met je huisarts!
Sterkte & beterschap
Beste Jason,
Ik las je verhaal met vragen over je medicatiegebruik, maar durfde aanvankelijk niet te reageren.
Vandaag kwam ik terug naar deze site en vraag me af hoe het nu met je is?
Zelf heb ik wat ervaringen achter de rug met het gebruik van antipsychotica, ihb. Zyprexa.
Beste groeten,
Mike
David Lukoff is werkelijk een pioneer op het gebied van spirituele begeleiding na een psychose, hij maakt onderscheid tussen mystieke ervaring met psychotische verschijnselen en psychose met mystieke verschijnselen. Je vindt meer over David Lukoff’s visie op zijn website: http://www.spiritualcompetency.com
Het volgende artikel is zeer boeiend voor wie gelooft in volledig herstel en er ook werk van maakt:
Spirituality in the Recovery from Persistent Mental Disorders:
Klik om toegang te krijgen tot smjrecovery2007.pdf
oh oh je krijgt van artsen io al een diagnose…
die helemaal niet kloppend hoeft te zijn!
en zulke brieven gaan nb naar je huisarts die vervolgens ook voor psychiater kunnen gaan spelen….
Als persoon met een zogenaamde diagnose binnen het zogenaamde autismespectrum kan ik alleen maar onderschrijven, na 46 jaar, dat je je gaat afvragen wie er nou eigenlijk echt “gek” is.
De meeste psychiaters krijgen in hun opleiding weinig of niets mee omtrent datgene wat men autisme denkt te moeten noemen. Het gevolg is dat je via een kinderarts een diagnose moet krijgen. Daarna mag je het zelf uitzoeken in wezen. Na je 18de gaat “autisme” niet zo maar “weg”.
Je bent niet interessant omdat het geen zin heeft om mensen met autisme vol pillen te stoppen. Psychiaters werken voor de farmaceutische miljardenindustrie. Het is mij ooit overkomen dat een psychiater gewoon ronduit verklaarde dat autisten helemaal niet interessant zijn. Van een ander soort psychiater hoorde ik dat autisme eigenlijk helemaal niet thuishoort in de psychiatrie omdat het geen geestesziekte is en dus valt er niks te behandelen. Je zou, bij wijze van spreken, iemand met rood haar toch ook niet gaan omvormen tot een beeld dat voor jou idealer of acceptabeler is?
Autisme is een vermoedelijk genetisch bepaalde vorm van alternatieve informatieverwerking. In dezelfde omstandigheden zal iemand met autisme dus van nature tot andere daden of conclusies komen dan 99% van de bevolking dat zal doen. Het is een soort van anders-zijn waardoor je van nature niet geïntegreerd bent in een samenleving die hoopt op meelopers en conformisten. Niet dat het je bedoeling is om niet mee te lopen: het werkt in dit geval gewoonweg niet omdat je al niet eens ziet wat meelopen is of waar dat goed voor is.
Als je geen informatie tussen de regels door meekrijgt en als je de spelletjes en halve waarheden van de massa niet oppikt, dan is dat een uitnodiging tot pesterijen en minachting. Je wordt gedegradeerd tot een mislukte machine, ondanks het feit dat je misschien wel een bovengemiddelde intelligentie kunt hebben. Een IQ van 140 is niet altijd een pretje in dit geval 🙂 …
Er is veel aandacht geweest voor een grootschalig medisch onderzoek waar onlangs over werd bericht.
Uit dit onderzoek bleek dat de meeste geneesmiddelen niet werken. Circa 12 procent van alle voorgeschreven medicijnen en behandelingen kunnen helpen, terwijl 57 procent geen effect heeft of zelfs schadelijk is.
Een onderzoeksteam dat samenwerkt met het British Medical Journal (BMJ) keek naar 2500 verschillende medicijnen en behandelingen. De bevindingen zijn gepubliceerd in het Clinical Evidence Handbook (2012 BMJ Publishing Group).
Het nieuwe PGB-systeem
Ik heb al 8 jaar een PGB. Het werkte prima zo. Nu: ellende en chaos alom, vooral voor degenen die er juist baat bij zouden moeten hebben.
Uit het niets word je opgebeld door wildvreemden van de gemeente die denken dat je hen ineens kent en vertrouwt omdat ze hun naam uitspreken. Alsof een naam iets zegt. Mij zegt het dus niets.
Zo maar met een wildvreemde een gesprek ingaan zonder enige voorbereiding of voorkennis, dat werkt niet. Je moet zo maar eventjes uiterst persoonlijke informatie en zeer privé-gevoelige zaken overhandigen aan een administratief medewerker die net de eigen naam kan spellen. Gaat dat goed?
Wie had hier ook alweer de diagnose autisme en wat is daar het nut van indien je te maken krijgt met een hele rits van mensen die totaal niet snappen waar ze mee te maken hebben?
Ze willen zoveel mogelijk mensen per maand afwerken, dat moeten ze, en in die stroom van hectische chaos moet je dan maar mee als persoon die NOU JUIST NIET over de vaardigheden beschikt om dat te kunnen.
Wat heeft het voor nut om een diagnose als autisme te bedenken als mensen het niet snappen? Waarom gaat iemand werk zoeken waarin hij / zij te maken kan krijgen met mensen met autisme, indien niet eens de bereidheid bestaat om zich te verdiepen in datgene wat VOOR DIE PERSOON autisme inhoudt?
“We hebben geen tijd.” Leuk. En nu?
Het is de bedoeling dat je hier leert in deze dimensie.
In deze tijd worden heel veel jonge geesten geïncarneerd en die zijn oppervlakkig, egoïstisch en materialistisch. Ze denken in termen van een “ik” tegenover een “jij”. Dit soort competitief denken in termen van verschillen en afscheiding is de bron van alle ellende die we momenteel kennen of denken te kennen. Men leeft namelijk in een gekunstelde, abstracte fantasiewereld die totaal niet strookt met de echte werkelijkheid die wij (nog) niet kunnen kennen of niet meer kennen.
De omwenteling in 2012 heeft alles te maken met een vernieuwd, dieper besef dat wat je denkt te zien niet is wat je denkt dat het zou kunnen zijn. Alles wat gebonden is aan tijd en ruimte is vergankelijk en dus niet echt, in die zin dat het alleen maar dient om ervaringen op te kunnen doen om te leren en te groeien.
De dominante wereldvisie is die van het wetenschappelijk materialisme. Alleen materie is echt en bestaat en de rest niet, zogenaamd. Het is niet te bewijzen. Harde materialisten zijn fundamentalistische aanhangers van het geloof dat materie geen bewustzijn kan hebben. Ze beweren dat bewustzijn en percepties illusies zijn als een soort bijproduct van neurochemische reacties. Je kunt precies nagaan welke chemische stoffen daarbij betrokken zijn, maar kan je met die kennis vervolgens in een lab bewustzijn of leven maken? Nooit of te nimmer. Bovendien: stel dat je bewustzijn kunt creëren, hoe zou je dat dan moeten inkapselen en hoe zou je er contact mee hebben? Via een primitief symbolensysteem zoals taal? Veel succes, materialisten!
Dit dominante wereldbeeld reduceert mensen tot genetisch geprogrammeerde bio-automaten die allemaal op dezelfde manier werken, want mensen zijn allemaal dezelfde machines – denkt men – in biomechanisch en biochemisch opzicht. Het idee dat een bepaalde (voedings)stof voor iedereen op dezelfde manier werkt in dezelfde omstandigheden gaat in de praktijk dus duidelijk niet op. Simpelweg omdat dit mensbeeld vol denkfouten zit. De aarde is niet meer plat.
Mijn credo (beter dan pillen):
– wees dankbaar
– ervaar
– accepteer
– leer
– groei
– creëer
Ik geloof niet in mensen, maar wel in de grote intelligentie achter het bestaan en het leven. Deze ondersteunt alles constant en houdt onvermoeibaar het leven in stand op een duurzame wijze in een omgeving met alleen maar overvloed en mogelijkheden.
Het leven wordt nooit moe en blijft niet hangen op emoties. Het is puur, direct, open en eerlijk en hoeft geen spelletjes, noch emotioneel toneelspel in te zetten. Zogenaamde crises en tekorten zijn fantasieën die de mens verzint, vaak voor niet al te nobele doeleinden. Er zijn alleen bewustzijn, sensaties en ervaringen. Al de rest is niet echt.
Wat goed !! Ik heb het jaren geroepen maar niemand wilde luisteren … en al helemaal de medische wereld niet … Dank !!
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen,maar wil toch graag reageren op deze site en op het verhaal van Richard. Wat geweldig dat er mensen geloven, dat een psychose meer is dan wat het lijkt! Ik heb dat zelf 2x ervaren maar de “normale” mens gelooft het niet en dat snap ik, maar dat is wel moeilijk, omdat ze je wel aanhoren,maar je weet dat ze niet geloven in iets groters.Het verhaal van Richard vind ik heel bijzonder en
ik vind het een ontzettend intelligent verhaal,maar ik heb tijdens mijn spirituele periodes heel veel lieve en mooie mensen om me heen gehad,die het heel goed met mij en ons voorhadden. Ik geloof dus wel in de mens, helaas speelt in het grote geheel geld een belangrijke rol,daar heb je zeker gelijk in, maar ik geloof ook in het goede in de mens, dat ervaar ik maar al te vaak.Bedankt voor deze site en een ieder die er wat over durft te vertellen! Warme groeten aan ieder!